مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس اهداف پیشرفت، خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری راهبردهای شناختی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس اهداف پیشرفت و خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری راهبردهای شناختی است. روش: در این پژوهش 470 نفر از دانش‌آموزان پسر پایه‌های دهم و یازدهم متوسطه حضور داشتند؛ که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، از بین دانش‌آموزان دبیرستان‌های مناطق 15 و 13-5-3 شهر تهران مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار: ابزارهای پژوهش عبارت از پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (1998)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (2001) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991) بودند. یافته‌ها:داده‌های پژوهش با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار amos تحلیل شدند. نتایج نشان داد تمام مدل‌های متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بودند، در مدل مفروض اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای شناختی دارای اثر کامل و اثر مستقیم و اثر غیرمستقیم در سطح 0.05 غیر معنادار بود. اثر خود کارآمدی تحصیلی؛ با عملکرد تحصیلی؛ با میانجی‌گری، راهبردهای شناختی، دارای اثر کامل و اثر مستقیم؛ در سطح 0.05 معنادار؛ و دارای اثر غیرمستقیم؛ غیرمعنادار است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش؛ متغیر خود کارآمدی تحصیلی، اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دارد و می‌تواند؛ 0.37 از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین کند. از متغیر خودکارآمدی تحصیلی؛ معلمان، مشاوران و والدین می‌توانند؛ برای تقویت، عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان بهره ببرند.

Structural Model of Academic Performance Based on Achievement Goals, Academic Self-Efficacy Mediated by Cognitive Strategies in High School Students

Objective: The purpose of this study is a structural model of academic performance based on academic selfefficacy and academic motivation mediated by cognitive strategies. The present study is an applied and correlational research using structural equation modeling. Method:The statistical population was all students from which 470 people were selected by multistage cluster random sampling. The research instruments were Migli et al.’s (1998) Achievement Goals Questionnaire, Morris Academic SelfEfficacy Questionnaire (2001) and Pintrich et al.’s (1991) Motivational Strategies for Learning Questionnaire. Results:Research data were analyzed using structural equation modeling. The results showed that all models of research variables had a good fit. In the assumed model, achievement goals with academic performance mediated by cognitive strategies had full effect and direct effect and indirect effect was insignificant. The effect of academic selfefficacy with academic performance mediated by cognitive strategies had a full effect and a significant direct effect, but the indirect effect is nonsignificant. The effect of academic selfefficacy was significant with 5% academic achievement. Conclusion: The results showed that the variable of academic selfefficacy has a significant effect on academic performance and can explain 37% of the variance of academic performance. Teachers, counselors and parents can use the variable of academic selfefficacy to enhance students’ academic performance.