مقایسه اثربخشی برنامه‬ های آموزشی مدیریت خشم و تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی زندانیان دارای اختلال انفجار خشم متناوب

مقدمه:پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی برنامه های آموزشی مدیریت خشم و تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی زندانیان دارای اختلال انفجار خشم متناوب انجام شده است. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است. نمونه پژوهش شامل 54 زندانی مبتلا به اختلال خشم انفجاری متناوب بود که بر اساس پرسشنامه اختلال خشم انفجاری متناوب کوکارو و همکاران و مصاحبه بالینی از میان زندانیان شهرستان رشت شناسایی و سپس در سه گروه آموزش مدیریت خشم، آموزش تنظیم هیجان و گروه کنترل (هر گروه 18 نفر) جایگزین شدند. برای گروه اول آموزش مدیریت خشم و برای گروه دوم آموزش تنظیم هیجان اعمال شد و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه پردازش اطلاعات اجتماعی هیجانی کوکارو و همکاران استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزشهای مدیریت خشم و تنظیم هیجان بر بهبود پاسخ اجتماعی مناسب، پاسخ پرخاشگرانه مستقیم و ارتباطی اثربخش بودهاند (p<0/05). همچنین نتایج نشان داد که آموزش مدیریت خشم نسبت به آموزش تنظیم هیجان تاثیر بیشتری در بهبود پاسخ اجتماعی مناسب، پاسخ پرخاشگرانه مستقیم و ارتباطی دارد. نتیجه گیری: این یافته ها بیان میکند که از آموزشهای مدیریت خشم و تنظیم هیجان میتوان به عنوان روشهای جایگزین دیگر برای ارتقاء کیفیت زندگی و شناخت اجتماعی زندانیان دارای اختلال خشم انفجاری متناوب استفاده نمود.

A study comparing the effectiveness of anger management and emotion regulation training Programs on social cognition in prisoners with intermittent explosive disorder

Introduction: The purpose of the present study was to compare the effectiveness of anger management and emotion regulation training programs on social cognition of prisoners suffering from intermittent anger explosive disorder. Method: The research method is semi experimental. The sample consisted of 54 prisoners with intermittent rage explosive disorder who were identified by using  Kokaro et al.’s   Intermittent Explosive Anger Disorder Questionnaire and clinical interview amongst the prisoners of Rasht city and then assigned to three groups of anger management training, emotional regulation training and control group (18 people in each group). The first group was given anger management training, and emotion regulation training was applied to the second group, and the control group did not receive any training. Results: The Results of study showed that anger management and emotion regulation training programs were significantly effective in improving suitable social response and direct  and communicative aggressive response (p>0/05). The results also showed that anger management training was more effective in improving the suitable social response and direct and communicative aggressive response compared to emotional regulation training program. Conclusion: These findings suggest that anger management training and emotional regulation training can be used as alternative methods to improve the quality of life and social recognition of prisoners with intermittent rage explosive disorder.