اثربخشی آموزش شناختی ارتقاء امید بر آشفتگی روان‏شناختی دانشجویان دانشگاه پیام نور

مقدمه : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی ارتقاءامید بر آشفتگی روان شناختی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان انجامگرفت.روش: بدین منظور 32 نفر با استفاده از روش نمونه‏گیری مبتنی بر هدف از میان مراجعه کنندگان به مرکز مشاورۀ دانشگاه با توجه به معیارهای در نظر گرفته شده انتخاب و به‏عنوان نمونه منظور گردیدند. روش تحقیق دراین مطالعه از نوع نیمه‏ آزمایشی با طرح پیش‏آزمون پس‏آزمون همراه با گروه گواه بود. از مصاحبه بالینی  و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لویندا (1995) برای سنجش آشفتگی روان‏شناختی به‏عنوان ابزارهای پژوهش استفاده گردید. برنامه آموزش شناختی ارتقاء امید طی 8 جلسۀ 60 دقیقه‏ای و درمدت 4 هفته‏ی متوالی به دانشجویان ارائه گردید. بدین منظور نمونۀ تحقیق به صورت تصادفی در2 گروه 16 نفری (یک گروه آزمایشی و یک گروه‏ گواه) گمارده شدند. گروه ‏آزمایشی، تحت آموزش شناختی ارتقاء امید قرار گرفت، درحالیکه گروه‏ گواه در معرض هیچ مداخله‏ای قرارنگرفتند. داده‏های بدست آمده با استفاده از آزمون کوواریانس بوسیلۀ نرم افزارspss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل‏کوواریانس در سطح 0.05> p برای گروه وابسته به منظور تعیین اثر بخشی آموزش شناختی ارتقاء امید نشان داد که این کاربندی توانسته است بعنوان مداخله‏ای موثر موجب کاهش نمره کلی آشفتگی روان‏شناختی و هر سه مولفه آن (افسردگی، استرس و اضطراب) در دانشجویان گروه آزمایش گردد. نتیجه گیری: این کاربندی انتظار پیامدهای مطلوب، باور به اینکه امور به خوبی پیش خواهند رفت، همچنین احساس اعتماد به این که همۀ این‏ها در اثر تلاش‏های مناسب اتفاق خواهد افتاد را در فرد ایجاد کرده، و ضمن کاهش افسردگی، استرس و اضطراب باعث اعمال هدفمند می‏شود.