هشت هفته تمرین هوازی اثرات مضر دیابت قندی بر پارامترهای باروری را تقلیل می‌دهد

دیابت قندی عملکرد تولید مثلی مردان را در سطوح مختلف از جمله کنترل پارامترهای اسپرماتوژنز تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. دراین ‌راستا ﻫﺪف از پژوهش ﺣﺎﺿﺮ، ارزیابی اثر تمرین هوازی بر پارامترهای باروری در موش‎های نر دیابتی بود. بدین‌ منظور، 30 ﺳﺮ موش نر نژاد ویستار (با میانگین سنی دو تا سه ماه؛ وزن‌‌ 250ـ200گرم) ﺑﻪ‌ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در سه ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ تقسیم شدند (هر گروه 10 سر). جهت دیابتی‌کردن موش‌ها از یک مرحله تزریق درون ‌صفاقی 55 میلی‌گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ و یک ﻫﻔﺘﻪ پس از ﺗﺰرﯾﻖ استرپتوزوتوسین، برنامۀﺗﻤﺮﯾﻦاﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﻪ ‌ﻣﺪت هشت ﻫﻔﺘﻪ اجرا ﮔشت(پنج نوبت در هفته دویدن روی تردمیل؛ هر جلسه 20 تا شش دقیقه با سرعت 27 متر در دقیقه). 48 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ، ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ شدند و اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش‎ها جهت بررسی هورمون‎های جنسی جمع‌آوری گردید. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮنﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ‌ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (05/0) بررسی شد. نتایج بیانگر آن است که تمام پارامترهای اسپرمی (تعداد، تحرک‌پذیری، مورفولوژی و قابلیت حیات) به ‌شکل معنا‌داری در موش‌های دیابتی در ‌مقایسه با گروه کنترل سالم، کمتر می‌باشد (p<0.05). البته، یافته‌ها حاکی از آن است که تمام پارامترهای اسپرمی در گروه تمرین دیابتی درمقایسه با گروه کنترل دیابتی به ‌شکل معنا‌داری بالاتر می‌باشد(p<0.05). همچنین، نتایج نشان می‌دهد که هورمون‌های جنسی (تستوسترون‎، هورمون لوتئینه‌کننده و هورمون محرک فولیکولی) در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به‌ طور معنا‌داری بیشتر است(p<0.05). به‌طورکلی در یک مدل تجربی، تمرین ورزشی می‌تواند اثرات مخرب دیابت قندی بر پارامترهای اسپرمی و هورمون‌های جنسی را تقلیل دهد.