تاثیر حاد فعالیت تداومی و تناوبی شدید بر سطوح پلاسمایی ایی ـ سلکتین و شاخص‏‌های گلبول‏‌های سفید در بیماران عروق کرونر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر حاد فعالیت تناوبی شدید و تداومی بر سطوح پلاسمایی ایی ـ سلکتین و شاخص‌های گلبول‌های سفید در بیماران عروق کرونر بود. بدین‌منظور، از بین بیماران قلبی مرد داوطلب با سابقۀ عمل جراحی بای‌پس و استنت‌گذاری،‌ 30 بیمار انتخاب شدند و در سه گروه کنترل، تمرین تداومی و تناوبی شدید جای گرفتند. فعالیت تناوبی شامل: گرم‌کردن، هشت تکرار چهار دقیقه‌ای فعالیت (دو دقیقه فعالیت با شدت 90 درصد اوج اکسیژن مصرفی و دو دقیقه استراحت فعال با شدت 30 درصد اوج اکسیژن مصرفی) و سرد‌کردن بود. فعالیت تداومی نیز دربرگیرندۀ 30 دقیقه فعالیت با شدت 60 درصد اوج اکسیژن مصرفی بود. نمونه‌‌های خونی قبل و بعد از فعالیت جمع‌آوری شده و برای اندازه‌گیری ایی ـ سلکتین و شاخص‌های گلبول‏‌های سفید آنالیز گردیدند. از واریانس یک‌راهه و هم‌بستگی پیرسون برای تحلیل آماری داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که بین افزایش ایی ـ سلکتین در سه گروه تفاوت معنا‌داری وجود دارد (p<0.001، f2,27=27.8). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز حاکی از آن است که بالاتر‌بودن میزان افزایش ایی ـ سلکتین در گروه تناوبی نسبت به گروه کنترل (p<0.001)، گروه تداومی نسبت به گروه کنترل (p=0.001) و گروه تناوبی نسبت به گروه تداومی (p=0.009) به‌لحاظ آماری معنا‏دار می‌باشد؛اما تغییرات شاخص‌های گلبول‌های سفید در سه گروه تفاوت معنا‌داری را نشان نمی‌دهد (p>0.05). به‌طورکلی، یک جلسه فعالیت ورزشی برای بیماران عروق کرونر باعث تحریک مسیرهای التهابی و افزایش شاخص‌های التهابی در بدن می‌شود که با افزایش شدت فعالیت به‌واسطۀ فعالیت تناوبی شدید، این پاسخ افزایش می‌یابد؛ لذا، استفاده از این فعالیت‌ها برای یک جلسه در بیماران قلبی پیشنهاد نمی‌شود.