اثر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های bcl2 و mir-15 و پروتئین bcl2 بافت تومور موش‌های مبتلا به سرطان پستان

تمرین هوازی، رشد تومور سرطان پستان را کاهش می‌دهد. پژوهش حاضر، تغییر بیان ژن mir-15 و bcl2 و پروتئین bcl2 را به‌عنوان سازوکارهای مثبت ناشی از تمرین هوازی در سرطان پستان مورد‌بررسی قرار داده است. بدین‌منظور، ‌20 سر موش بالب 30 ماده (پنج تا شش هفته‌ای‌ با میانگین تودۀ بدنی 17ـ16 گرم) با تزریق سلول‌های سرطانی mc4l2‌ به سرطان مبتلا شدند. سپس، به‌صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین و کنترل تقسیم گردیدند. در ادامه و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، قربانی گشتند و نمونه‌های ‌بافتی آن‌ها برداشته شد و در دمای 70 درجه ذخیره گردید. شایان‌ذکر است که میزان بیان mir-15 و bcl2 بافت تومور به روش ریل تایم –پی‌سی‌‌ار و میزان بیان پروتئین bcl2 با استفاده از روشالایزا اندازه‌گیری شد. نتایج نشان می‌دهد که بیان ژن و پروتئین bcl2 و نسبت رشد تومور، به‌شکل معناداری (0.001> p) در گروه تمرین در‌مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است و بیان mir-15 در گروه تمرین، افزایش معناداری را در‌مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهد (0.001> p). در‌مجموع، به‌نظر می‌رسد افزایش بیان ژن    mir-15 و کاهش بیان ژن و پروتئین bcl2‌ ناشی از تمرین هوازی، در کاهش نسبت رشد تومور در گروه تمرین موثر بوده است.