تاثیر سه برنامه تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی با شدت‌های مختلف بر سطوح آدیپونکتین، پروتئین متصل به رتینول چهار و نیم‌رخ لیپیدی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه برنامه تمرین ترکیبی هوازی ـ مقاومتی با شدت‌های مختلف بر سطوح آدیپونکتین، پروتئین متصل به رتینول چهار و نیم‌رخ لیپیدی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. بدین‌منظور، 43 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به‌صورت تصادفی درچهار گروه (سه گروه تمرین ترکیبی یک (سن0/3±9/47، وزن1/1±9/77 و شاخص توده بدنی 5/3±3/26)؛ دو (سن 3/6±8/45، وزن 7/6±8/80 و شاخص توده بدنی 8/1±9/26)؛ سه (سن 9/0±5/47، وزن 7/11±9/82 و شاخص توده بدنی 9/2±0/28) و گروه کنترل (سن 2/1±9/46، وزن 3/4±10/84 و شاخص توده بدنی4/2±2/28) تقسیم شدند و گروه‌های تمرینی، تمرین ترکیبی هوازی ـ مقاومتی را به‌مدت12 هفته و با شدت‌های مشخص (گروه یک: مقاومتی6050 درصدیک ‌تکرار ‌بیشینه، هوازی8070 درصد ضربان قلب بیشینه؛ گروه دو: مقاومتی7060 درصد یک‌ تکرار‌ بیشینه، هوازی7060 درصد ضربان قلب بیشینه؛ گروه سه: مقاومتی8070 درصدیک ‌تکرار ‌بیشینه، هوازی6050 درصد ضربان قلب بیشینه)اجرا نمودند. جهت انجام پژوهش، فرایند خونگیری به‌منظور تعیین سطوح آدیپونکتین، پروتئین متصل به رتینول چهار و نیم‌رخ لیپیدی، قبل و پس از 12 هفته انجام گرفت و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه‌و‌تحلیل شد.نتایج نشان می‌دهد که سطوح پروتئین متصل به رتینول چهار در گروه دو و سۀ تمرین ترکیبی نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری کاهش یافته است (p<0.05). مقادیر تری‌گلیسرید نیز در هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه‌ کنترل به‌طور معنا‌داری کاهش را نشان می‌دهد (p<0.05). شایان‌ذکر است که برمبنای نتایج،تفاوت معناداری در وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، سطوح آدیپونکتین، کلسترول تام،لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا و لیپوپروتئین کلسترول با چگالی پایین بین گروه‌ها مشاهده نمی‌‌شود و 12 هفته تمرین ترکیبی با شدت‌های مختلف، تاثیری بر شاخص‌های آنتروپومتریک و آدیپونکتین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو نداشته است. با‌این‌حال، می‌توان گفت که دو برنامه تمرین ترکیبی گروه دو و سه به‌واسطۀ کاهش سطوح پروتئین متصل به رتینول چهار و تری‌گلیسرید می‌تواند در بهبود اختلالات متابولیکی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مفید باشد.