تاثیر یک جلسه تمرین تدوامی، تناوبی و مقاومتی بر غلظت مولکول چسبان سلولی-1 و پروتئین واکنشی c مردان دارای اضافه‌وزن

پژوهش حاضر با هدف بررسی پاسخ مولکول چسبان سلولی-1 (icam-1) و پروتئین واکنشی c(crp) سرم مردان به یک جلسه تمرین تداومی، تناوبی و مقاومتی شدید انجام شد. 10 دانشجوی مرد دارای اضافه‌وزن، ﺑﻪ‌ﻃﻮر داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و‌هر سه نوع پروتکل تمرینی با فاصلۀ 96 ساعت روی یک‌ گروه اجرا گردید. تمرین تناوبی در نه مرحله روی نوار‌ گردان با سرعت نه کیلومتر بر ساعت و استراحت فعالی معادل 2/7 کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود 25 دقیقه اجرا شد. تمرین تداومی شامل 25 دقیقه دویدن روی تردمیل با سرعت هشت کیلومتر بر ساعت بود. تمرین مقاومتی نیز شامل سه نوبت، نه ایستگاه، زمان فعالیت 30 ثانیه و زمان استراحت بین ایستگاه‌ها 120 ثانیه بود که با شدت 80% یک تکرار بیشینه حدود 50 تا 55 دقیقه به اجرا درآمد. نتایج با آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و t وابسته در سطح p<0.05 استخراج گردید و نشان داد فعالیت حاد مقاومتی و تداومی، بر icam-1 مردان دارای اضافه‌وزن تاثیر معناداری (به‌ترتیب p=0.66 و p=0.08) ندارد. در‌حالی که فعالیت حاد تناوبی باعث کاهش معنادار 44% این شاخص گردیده­است. همچنین، میزان icam-1 پس از یک جلسه تمرین حاد تناوبی نسبت به تمرین حاد مقاومتی با کاهش40% (p=0.000) و نسبت به تمرین حاد تداومی با کاهش 25% (p=0.02) همراه می‌باشد. علاوه‌براین، مشخص شد که پروتکل‌های تمرینی بر crp تاثیر معناداری ندارند و اجرای یک جلسه تمرین تناوبی در مقایسه با یک جلسه تمرین تداومی و مقاومتی تقریباً یکسان از نظر مدت و شدت اجرا، با کاهش شاخص التهابی icam-1 همراه است.