تاثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیت های هوازی بر sICAM-1 و سایتوکاین های پیش التهابی در زنان سالمند چاق

هدف از پژوهش حاضر، تاثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیت های هوازی بر sicam-1 و سایتوکاین های همراه التهاب در زنان سالمند چاق بود. بدین منظور در یک مطالعه نیمه تجربی- دوسویه کور، 40 زن چاق (30bmi?) 55 تا 65 سال به صورت تصادفی انتخاب و در4 گروه 10 نفری ورزش هوازی- دارونما، ورزش هوازی- مکمل، مکمل و دارونما قرار گرفتند. افراد در گروه مصرف‌کننده مکمل امگا-3 روزانه (صبح و شب) 2080 میلی گرم مکمل امگا-3 به مدت 8 هفته مصرف کردند و گروه مصرف‌کننده دارونما نیز از دارونمای‎دکستروز 2% درصد استفاده نمودند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته، به صورت 3 جلسه در هفته که هر جلسه تمرین 1 ساعت بود. خون گیری پس از 12 ساعت ناشتایی در مراحل پیش آزمون و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. در راستای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس دو راهه، t همبسته و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 > p استفاده گردید. نتایج آزمون آماری نشان داد sicam-1 سرم نه تنها تحت تاثیر اثرات جداگانه مکمل و تمرین کاهش یافت بلکه مداخله توامان ورزش و مکمل اثر هم افزایی بر کاهش معنادار غلظت این فاکتور التهابی در زنان سالمند چاق داشت (05/0 > p ). از سوی دیگر اثر تمرین و اثر متقابل تمرین+مکمل موجب کاهش معنادار غلظت tnf-? و il-6 گردید (05/0 > p ). این در حالی بود که اثر مکمل به تنهایی نتوانست موجب کاهش معنادار این فاکتورها گردد (05/0 < p ). به طور خلاصه، نتایج پژوهش حاضر حاکی از این واقعیت است که 8 هفته تمرین هوازی همراه با مصرف اسیدهای چرب امگا-3 می تواند توزیع سرمی مولکول‌های چسبان و سایتوکاین های همراه التهاب را کاهش دهد و سبب پیشگیری، کنترل و کاهش آترواسکلروز در افراد سالمند چاق شود.