تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح استراحتی متغیرهای هموریولوژی مردان جوان

ریولوژی زیستی، شاخه‌ای از بیولوژی است که به مطالعه جریان و تغییر شکل مواد زیستی تحت نیروهای وارده می‌پردازد و با تاکید بیشتر بر خون این علم را هموریولوژی نامیده‌اند. ارتباط آمادگی جسمانی و وضعیت هموریولوژیکی در تحقیقات متعددی گزارش شده است. علی رغم اهمیت تمرینات مقاومتی بر سلامت افراد، تاثیر این تمرینات بر هموریولوژی مورد بررسی قرار‌ نگرفته است. بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر متغیرهای هموریولوژیکی مردان جوان سالم بود. به همین منظور، تعداد 20 دانشجوی پسر غیرورزشکار سالم به‌طور تصادفی به دو گروه 10 نفره تمرین (میانگین± انحراف معیار، سن: 7/1±0/22 سال، درصد چربی: 0/2±5/15، قد: 7/3±3/177 سانتی‌متر و وزن: 7/3±5/77 کیلوگرم) و کنترل (میانگین± انحراف معیار، سن: 1/2±5/22 سال، درصد چربی: 5/2±1/15، قد: 7/2±0/174 سانتی‌متر و وزن: 7/2±4/74 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین برای 12 هفته و هر هفته سه جلسه با شدت های متفاوتی تمرین کردند. ابتدا، تمرینات با شدت 50 درصد یک تکرار بیشینه (rm-1) شروع شد و در پایان هفته چهارم شدت تمرین به 60 درصد rm-1 و در پایان هفته هشتم به 70درصد rm-1 افزایش یافت. هر جلسه تمرین شامل سه ست 10 تکراری برای هشت حرکت پرس سینه، چهارسر ران، پرس سرشانه، دراز و نشست در سطح شیب‌دار، پارویی، کشش پایینی (لت پول)، جلو بازو و پرس پا بود. نمونه‌های خونی قبل از تمرین و در انتهای هفته‌های چهارم، هشتم و دوازدهم جمع آوری شدند و برای اندازه گیری ویسکوزیته خون، ویسکوزیته پلاسما، فیبرینوژن، آلبومین، پروتیین تام و هماتوکریت مورد آنالیز قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس دو طرفه مکرر با عامل بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان دادند که ویسکوزیته خون، ویسکوزیته پلاسما، فیبرینوژن، پروتیین تام و هماتوکریت در پایان هفته‌های چهارم و هشتم کاهش معنی‌داری (05/0p < ) داشتند که هم‌زمان، کاهش معنی‌داری در درصد چربی و وزن بدن نیز مشاهده شد (05/0p < ). باوجود این، با افزایش شدت تمرین به 70درصد rm-1 در چهار هفته پایانی، علی رغم کاهش معنی‌دار درصد چربی بدن متغیرهای هموریولوژیکی تقریباً به سطوح قبل از تمرین بازگشتند. بر اساس یافته های تحقیق حاضر، تمرین مقاومتی با شدت های 50 و 60درصد rm-1 می‌تواند سبب بهبود سطوح استراحتی متغیرهای هموریولوژیکی شود که با افزایش شدت تمرین، این تغییرات به سطوح اولیه قبل از تمرین باز می‌گردند.