اثر مکمل‌گیری کراتین بر تغییرات ناشی از دو وهله فعالیت توانی بیشینه در مقادیر لاکتات خون و توان بی هوازی تکواندوکاران تمرین کرده

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر مکمل‌گیری کوتاه مدت کراتین بر تغییرات ناشی از دو وهله فعالیت توانی بیشینه در مقادیر لاکتات خون و توان بی‌هوازی تکواندوکاران تمرین کرده بود. نمونه آماری این پژوهش، تعداد 16 تکواندوکار تمرین کرده مرد با میانگین سنی 20/1±43/18 سال، وزن 03/3±49/64 کیلوگرم و با سابقه تمرین 36/1±46/6 سال بودند که بر اساس وزن، حداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی و در یک طرح دوسوکور، به دو گروه همگن کراتین و دارونما (هر گروه، 8 نفر) تقسیم شدند. گروه کراتین به مدت 6 روز، هر روز 20 گرم کراتین در 4 وعده (5×4 گرم) مصرف کردند، در حالی که گروه دارونما به همین صورت نشاسته استفاده کردند. آزمون مورد نظر برای برآورد توان بی هوازی شامل انجام آزمون پرش های عمودی متوالی به مدت 30 ثانیه روی دستگاه ارگوجامپ بود که این آزمون در دو وهله با یک دقیقه استراحت بین آنها اجرا شد. خونگیری جهت اندازه گیری مقادیر لاکتات خون، در دو مرحله (قبل و بعد از مکمل‌گیری)، هر مرحله در سه نوبت (قبل و بلافاصله پس از دو وهله انجام آزمون) و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی lsd و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0? p تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد مصرف کوتاه مدت مکمل کراتین سبب افزایش لاکتات خون و توان بی هوازی تکواندوکاران به ویژه در وهله دوم آزمون نسبت به مراحل مشابه قبل می‌شود که این افزایش تنها در توان بی هوازی و در دومین وهله از انجام آزمون معنی‌دار بود (001/0= p). همچنین تغییرات بین گروهی توان بی هوازی در وهله دوم آزمون بعد از مکمل‌گیری، در گروه کراتین نسبت به دارونما، افزایش معنی‌داری را نشان داد(006/0= p). با توجه به نتایج پژوهش، می توان گفت مکمل‌گیری کراتین باعث افزایش توان بی هوازی تکواندوکاران تمرین کرده (به ویژه در مبارزات نهایی) می‌شود، اما اثر قابل توجهی بر پاسخ لاکتات خون ندارد.