تاثیر هشت هفته تمرینات جودو بر ایمنی هومورال جودوکاران جوان

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات جودو روی ایمنی هومورال جودوکاران جوان بوده است. بدین منظور، تعداد 24 نفر جودوکار سالم (سن 5/1± 41/ 21 سال، قد 61/3± 5/178 سانتی‌متر، وزن 67/7 ± 5/75 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (12 نفر)، تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته‌ای چهار جلسه و هر جلسه به مدت دو ساعت تمرینات اختصاصی جودو را انجام دادند، اما آزمودنی‌های گروه کنترل در طول این مدت هیچ نوع فعالیت بدنی را انجام ندادند. به‌منظور بررسی سطوح ایمونوگلوبولین‌های سرم (igg, iga, igm)، در سه نوبت قبل از تمرینات جودو (11)، پس از پایان تمرینات جودو (12) و پس از پایان یک هفته دوره بازیافت (13)، نمونه گیری خونی انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از روش مدل خطی و t همبسته در سطح معنی‌داری (05/0 p < ) استفاده شد. نتایج نشان داده است که در جودوکاران گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان تمرینات جودو (12)، غلظت igg سرم به طور معنی‌داری افزایش یافت (001/0= p)، در حالی که غلظت‌های iga و igm سرم کاهش معنی‌داری داشتند (001/0= p)، اما در پایان دوره بازیافت (13)، غلظت ایمونوگلوبولین‌های سرم به طور معنی داری به مقادیر پایه برگشت کردند (001/0= p). در مجموع، این یافته‌ها نشان می‌دهند که تمرینات جودو موجب ایجاد تغییراتی در دستگاه ایمنی هومورال جودوکاران جوان می‌شود که آن احتمالاً می‌تواند به دلیل شدت، مدت و نوع تمرینات جودو، تغییرات ترکیب بدن و تبادلات پروتیین‌های پلاسمایی باشد. همچنین این تغییرات می‌تواند پیش آگاهی مناسبی برای مربیان و جودوکاران جوان در تدوین برنامه‌های تمرینی بر پایه دستگاه ایمنی باشد.