تاثیر شدت گرم کردن بر پویایی اکسیژن مصرفی فعالیت زیربیشینه در زنان تیم ملی فوتسال

هدف از انجام این پژوهش، مطالعه اثر شدت گرم کردن بر پویایی اکسیژن مصرفی(با مدل ثابت زمانی1،2،3و4) فعالیت زیربیشینه در زنان تیم ملی فوتسال بوده است. بازیکنان تیم ملی فوتسال با میانگین سنی2/3±5/22سال و vo2max 61/4± 05/46 میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه‌گیری vo2max و آستانه لاکتات(lt) آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه جلسه جداگانه، دو پروتکل گرم کردن(شدید، متوسط) و بدون گرم کردن را قبل از فعالیت زیربیشینه(دویدن با80درصد اکسیژن مصرفی آستانه لاکتات) انجام دادند. تمام گازهای تنفسی در طی فعالیت توسط دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه‌گیری مکرر و آزمونlsd استفاده شد. یافته های پژوهش کاهش معنی‌داری را در ثابت زمانی 3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن نشان دادند(05/0 > p). همچنین نسبت اکسیژن مصرفی به زمان رسیدن در ثابت زمانی 2،3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن، افزایش معنی‌داری را نشان داد(05/0 > p)، اما تفاوتی بین دو گروه گرم کردن در هیچ‌کدام از متغیرها مشاهده نشد. بنابراین می توان گفت، گرم کردن بدون توجه به شدت آن، سبب کاهش زمان رسیدن به حالت یکنواخت اکسیژن مصرفی در یک فعالیت زیر بیشینه می‌شود و شیب نمودار پویایی اکسیژن را تندتر می‌کند و در نتیجه در زمان کمتر، اکسیژن بیشتری مصرف می شود.