اثر یک دوره تمرین تداومی بر پر اکسیداسیون لیپیدی القایی هوموسیستیین در هیپوکامپ پشتی موش‌های صحرایی نر

مطالعات اخیر نشان می‌دهند که افزایش سطوح هوموسیستیین در خون و سیستم عصبی با افزایش فشار اکسایشی ارتباط دارد. هدف این پژوهش، بررسی اثر چهار هفته تمرین تداومی با شدت متوسط بر پِر اکسیداسیون لیپیدی القایی هوموسیستیین در هیپوکامپ پشتی موش‌های صحرایی نر است. بدین منظور 42 سر موش ویستار به وزن 40 ±200 گرم، به طور تصادفی در چهار گروه شم، پایه، کنترل و تمرین تداومی تقسیم شدند. بعد از تعیین مقدار موثر هوموسیستیین، 86/0 میکروگرم از آن توسط سرنگ هامیلتون، از طریق کانول تعبیه شده در هیپوکامپ پشتی مغز موش‌های گروه‌های پایه، کنترل و تمرینی به صورت دوطرفه تزریق شد. همچنین به گروه شم نیز حلال هموسیستیین تزریق گردید. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوار گردان ویژه جوندگان به مدت چهار هفته و پنج روز در هفته، با سرعت و مدت معین بود. شاخص‌های مورد نظر شامل مالون ‌دی ‌آلدیید (mda) و سوپر اکسید دیسموتاز (sod) در ناحیه هیپوکامپ بودند. نتایج مطالعه اولیه نشان داد تزریق هوموسیستیین به مقدار 86/0 میکروگرم، در هیپوکامپ پشتی موش‌های ویستار نر اثرات تخریبی (افزایش mda) ایجاد کرده است (001/0p=). از طرف دیگر، انجام چهار هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط باعث کاهش فشار اکسایشی القای شده با هوموسیستیین در هیپوکامپ پشتی مغز آزمودنی‌ها گردید (02/0p=). سطح sod هیپوکامپ در گروه تمرینی، در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (001/0p=). با توجه به نتایج، می‌توان گفت اجرای تمرین تداومی به دنبال آسیب فشار اکسایشی القایی هوموسیستیین، موجب کاهش سطوح mda و افزایش سطوح آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز شده و دستگاه دفاع ضد اکسایشی هیپوکامپ را تقویت می‌کند؛ بنابراین تمرینات تداومی می‌تواند به عنوان شیوه ای درمانی مد نظر قرار گیرد.