مقایسه پروتیازها ی آنژیوژنیکی مردان فعال و غیر فعال، متعاقب فعالیت ورزشی زیربیشینه

هدف تحقیق حاضر، مقایسه متالوپروتیینازهای سرمی (mmps) مردان فعال و غیرفعال در پاسخ به یک وهله فعالیت زیربیشینه بود. بدین منظور 8 مرد فعال (میانگین ± انحراف -معیار: حداکثر اکسیژن مصرفی 6/1±43 ml.kg-1.min-1) و 8 مرد غیر فعال (میانگین ± انحراف معیار: حداکثر اکسیژن مصرفی 4/1±31 ml.kg-1.min-1) فعالیت زیر بیشینه را با 50 درصد max2vo انجام دادند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از اجرا گرفته شدند. داده ها با استفاده از اندازه های تکراری و آنوای دوطرفه بررسی شدند. فعالیت زیربیشینه، سطوح 2-mmp سرمی در گروه فعال (119/0 p=) و غیرفعال (175/0 p=) را به-طور معنی داری تغییر نداد، اما موجب افزایش معنی دار 9-mmp سرمی بلافاصله (001/0 p=) و 2 ساعت بعد از فعالیت (000/0 p=) در گروه فعال و بلافاصله (009/0 p=) و 2 ساعت بعد از فعالیت (003/0 p=) در گروه غیر فعال شد. باوجود این، نتایج نشان داد که تفاوتی معنی دار بین 2-mmp (711/0 p=) و 9-mmp سرمی (423/0 p=) بین دو گروه فعال و غیرفعال در هیچ یک از مراحل زمانی وجود ندارد. به طور کلی به نظر می رسد که پاسخ متالوپروتیینازهای آنژیوژنیکی به یک وهله فعالیت زیربیشینه در مردان فعال و غیرفعال مشابه باشد.