رابطه حداکثر اکسیژن مصرفی و نبض اکسیژن با برخی عوامل خطرزای قلبی در دختران جوان

عوامل مختلفی در بروز بیماری‌های قلبی - عروقی نقش دارند و با تشخیص این عوامل می‌توان از پیشرفت بیماری پیشگیری کرد. برای بررسی ارتباط برخی شاخص‌های التهابی شامل: پروتیین واکنشی c hs-crp))، فیبرینوژن و برخی شاخص‌های چاقی مانند شاخص توده بدن ((bmi و نسبت دور کمر به لگن ( whr) با حداکثر نبض اکسیژن و حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max) در دختران جوان غیرورزشکار، 42 نفر از دختران دانشجوی دانشگاه شیراز (سن: 27/1±21/20 سال، وزن: 032/8± 035/58کیلوگرم، قد: 22/5 ±64/158سانتی‌متر) که کاملاً سالم بودند و از لحاظ سلامتی هیچ منعی برای شرکت در آزمون ورزشی نداشتند، به روش هدفمند از میان داوطلبان انتخاب شدند. به‌منظور اندازه‌گیری حداکثر نبض اکسیژن و vo2max از آزمون بیشینه بروس روی نوار گردان استفاده شد. 5 میلی لیتر خون سیاهرگی بازویی در وضعیت ناشتا از هر یک از آزمودنی‌ها گرفته شد. برای ارزیابی نتایج از آزمون آماری همبستگی پیرسون و نرم‌افزار آماری spss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد بین شاخص التهابیhs-crp با vo2max ارتباط معکوس و معنی‌دار وجود دارد (26/0r=- ، .05/0? p )، اما بینhs-crp و حداکثر نبض اکسیژن و نیز بین فیبرینوژن و شاخص‌های چاقی با حداکثر نبض اکسیژن و vo2max ارتباط معنی‌دار وجود ندارد (05/0 < p). در مجموع، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که افزایش میزان حداکثر اکسیژن مصرفی می‌تواند با کاهش شاخص خطر قلبی hs-crp همراه باشد.