تاثیر مکمل‌دهی ویتامین E بر پاسخ فاکتور آنژیوژنیکی به فعالیت وامانده‌ساز

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مکمل‌دهی ویتامین e بر پاسخ فاکتور آنژیوژنیکی (سطوح vegf سرم) به فعالیت وامانده‌ساز و بررسی ارتباط مکمل‌دهی ویتامین e با vegf سرمی در مردان فعال است. بدین منظور، 30 مرد فعال (میانگین ± انحراف معیار: حداکثر اکسیژن مصرفی 54/2 ± 19/40 میلی‌لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) انتخاب و براساس max2vo به دو گروه مکمل (400 واحد بین‌المللی ویتامین e به طور روزانه) و دارونما (4/0‌گرم آمیلیوم به طور روزانه) تقسیم شدند. پس از 14 روز مکمل‌دهی، آزمودنی‌های هر دو گروه فعالیت وامانده‌ساز (20 دقیقه فعالیت با 50 درصد max2vo و سپس40 دقیقه بعدی با 65 درصد max2vo و 5 دقیقه پایانی با حداکثر تلاش تا حد واماندگی) انجام دادند. نمونه‌های خونی قبل از دوره مکمل‌دهی، قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد اجرای وامانده‌ساز گرفته شدند. از آزمون‌های تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. بر اساس نتایج، دو هفته مکمل‌دهی ویتامین e باعث افزایش معنی‌دار سطوح سرمی ویتامین e گروه مکمل نسبت به گروه دارونما شد (006/0p=). همچنین، فعالیت وامانده‌ساز موجب افزایش معنی‌دار vegf سرمی بعد از اجرا در گروه مکمل (001/0p=) و دارونما (000/0p=) شد. با وجود این، بین سطوح vegf سرمی در دو گروه مکمل و دارونما در هیچ یک از وهله‌های زمانی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (865/0p=). همچنین، بین سطوح ویتامین e و میزان‌vegf سرم پایه ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (221/0p=). در نهایت، به نظر نمی‌رسد مکمل‌دهی ویتامین e با دوز 400 واحد به مدت 14 روز تاثیر معنی‌داری بر سطوح vegf سرمی استراحتی و vegf ناشی از فعالیت وامانده‌ساز داشته باشد.