بررسی رابطه شاخص‌های التهابی ( TNF-، IL-6)، اکسایشی (MDA) و آسیب عضلانی پس از تمرینات سنگین شنا و مصرف مکمل‌های ویتامینی معدنی

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه شاخص‌های التهابی ( tnf-، il-6)، اکسایشی (mda) و آسیب عضلانی پس از تمرینات سنگین شنا و مصرف مکمل‌های ویتامینی معدنی در دختران شناگر نخبه بود. 24 دختر شناگر نخبه، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (مکمل ویتامینی معدنی) و یک گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. هر دو گروه در برنامه تمرین شنای یک ماهه (3 بار در هفته) شرکت و در هر جلسه حدود 5/3 تا 4 کیلومتر شنا کردند. شناگران روزانه یک عدد قرص همراه غذایشان مصرف می‌کردند. نمونه خونی قبل و پس از دوره تمرین برای ارزیابی سیتوکین‌های التهابی (tnf-a) فاکتور نکروزدهنده توموری آلفا، (il-6) اینترلوکین 6و (mda) مالون دی آلدیید و شاخص‌های آسیب عضلانی (کراتین کیناز، آسپارتات آمینوترانسفراز، میوگلوبین، لاکتات دهیدروژناز) گرفته شد. رکورد شنای 100 متر کرال سینه نیز قبل و پس از دوره تمرین اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری تی همبسته و مستقل برای ارزیابی داده‌ها استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان داد که مقدار سیتوکین‌های التهابی در گروهی که مکمل ویتامینی معدنی مصرف می‌کردند، کاهش یافت (04/0=p). مقدار mda نیز در این گروه کاهش یافت، اما این کاهش معنی‌دار نبود. در مقایسه بین‌گروهی نیز تغییر معنی‌داری مشاهده نشد. برخی از شاخص‌های آسیب عضلانی مانند کراتین کیناز (ck) و آسپارتات آمینوترانسفراز (ast) در گروه مکمل کاهش یافت (به‌ترتیب 011/0=p، 04/0=p)، اما در مقایسه بین‌گروهی، فقط ck تغییر معنی‌دار داشت (021/0=p). عملکرد شناگران (بین‌گروهی و درون‌گروهی) نیز تغییر معنی‌داری نداشت. براساس یافته‌های تحقیق، فشار اکسایشی (ros) در تولید سیتوکین‌های التهابی ناشی از ورزش موثر است. در مقابل مصرف مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی نقش موثری در کاهش تولید سیتوکین‌های ناشی از ورزش دارد.