تاثیر تمرین با کفی شنا در شنای کرال پشت برظرفیت هوازی و بی‌هوازی شناگران

هدف این پژوهش تعیین میزان تاثیر تمرین با کفی شنا بر ظرفیت هوازی و بی‌هوازی شناگران رده سنی در شنای کرال پشت بود. برای دستیابی به این هدف 20 نفر از شناگران پسر رده سنی (9تا 17سال) شهرهای تهران و کرج به صورت هدفمند انتخاب شدند. با استفاده از روش تصادفی طبقه ای به دو گروه تجربی (تمرین با کفی شنا) با میانگین سن45/2 ± 56/13سال، میانگین قد07/16± 44/160سانتی‌متر و میانگین وزن02/10± 48/53 کیلوگرم وکنترل (تمرین بدون کفی شنا) با میانگین سن29/2± 44/13سال میانگین قد37/13± 44/159سانتی متر و میانگین وزن17/9 ± 93/53 کیلوگرم تقسیم شدند. هرکدام از این گروهها یک دوره تمرینی هشت هفته ای را پشت سر گذاشتند (شناگران گروه تجربی در بخشی از تمرین از کفی شنا استفاده می‌کردند). قبل و بعد از این دوره تمرین، توان هوازی به روش مستقیم و با یک آزمون فزاینده با دو چرخه کارسنج دست و ظرفیت هوازی با استفاده از تعیین سرعت شنایی اندازه‌گیری شد. همچنین توان بی‌هوازی اندام فوقانی با استفاده از آزمون وینگیت نه ثانیه و ظرفیت بی‌هوازی با اندازه‌گیری لاکتات بیشینه بعد از 100 متر شنای کرال پشت اندازه‌گیری شد. نتایج زیر با استفاده از آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهها با تعیین 05/0 = ? به دست آمد: تمرین با کفی شنا باعث افزایش سرعت متوسط شناگران در 100 متر کرال پشت شد (05/0?p). اما تمرین با کفی شنا تاثیری بر توان هوازی، v4، توان بی‌هوازی و لاکتات بیشینه و سرعت متوسط 400 مترکرال سینه شناگران نداشت (05/0 < (p. بنابراین استفاده از کفی در بخشی از حجم تمرین تاثیر قابل توجهی بر توان هوازی، v4، توان بی‌هوازی عملکرد استقامتی و لاکتات بیشینه شناگران کرال پشت ندارد