مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل‌های ریبوز و کراتین بر‌ عملکرد بی‌هوازی کشتی گیران نخبه در فعالیت های شدید مکرر

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل‌های ریبوز و کراتین بر عملکرد بی‌هوازی پس از فعالیت‌های شدید مکرر در کشتی‌گیران نخبه بود. بدین منظور 10 نفر از کشتی‌گیران نخبه‌ شهر تهران با میانگین سن (3±22سال) و شاخص توده‌ بدن (3 ± 23کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و به صورت دوسوکور متقاطع انجام شد. در این تحقیق آزمودنی‌ها در سه جلسه، 4مرحله فعالیت شدید را با فاصله 15دقیقه استراحت غیرفعال در آزمایشگاه انجام دادند. هر مرحله شامل 3 آزمون وینگیت پا با دوچرخه کارسنج مونارک و 3 آزمون وینگیت دست با کارسنج دستی مونارک به صورت متناوب و با استراحت فعال1دقیقه‌ای بین هر آزمون بود. یک ساعت قبل از انجام کلیه‌ی مراحل آزمون و پس از پایان مرحله‌ی دوم آزمون، آزمودنی‌ها مکمل ریبوز یا کراتین (به میزان 1/. گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) یا دارونما (طعم‌دهنده بی‌اثر آسپارتان) مصرف کردند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر(4×3) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد اوج توان ‌بی‌هوازی در جلسه مصرف مکمل ریبوز و نیز در جلسه مصرف مکمل کراتین به نسبت جلسه مصرف دارونما به صورت معنی‌داری بالاتر بود(002/0=p). همچنین میانگین توان ‌بی‌هوازی در جلسات مصرف ریبوز و کراتین به نسبت جلسه مصرف دارونما، به صورت معنی‌داری بالاتر بود (004/0=p). از طرفی نتایج حاکی از عدم تفاوت در شاخص‌خستگی بین جلسه کراتین، ریبوز و دارونما در تحقیق بود (77/0=p). به طور کلی به نظر می رسد مصرف حاد مکمل ریبوز و کراتین هر کدام به تنهایی می‌توانند عملکرد بی‌هوازی را در فعالیت‌های شدید تکراری (همانند فعالیت مورد استفاده در تحقیق حاضر) بهبود بخشند، اگرچه احتمالاً بر تاخیر خستگی تاثیر معنی‌داری ندارند