مقایسه یک دوره تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی بر پروتئین sirt3 و دفاع ضد اکسایشی عضله دوقولوی رت های ماده سالمند

اهدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه 12 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی بر مقادیر پروتئین سیرتوئین3 (sirt3) و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز عضله دوقولوی رت های ماده سالمند بود. مواد و روش‌ها: 15 سر رت ماده نژاد ویستار (سن 18 ماه، وزن 17.34± 281 گرم) انتخاب و در سه گروه تمرین تناوبی خیلی شدید (hiit)، تمرین تداومی (ct) و کنترل طبقه بندی شدند. پس از ارزیابی حداکثر اکسیژن مصرفی رتها، تمرینهای تناوبی خیلی شدید و تداومی به شکل پیشرونده و به ترتیب با شدت 85-90 % و 65-70% vo2max به گونه‌ای طراحی شدند که زمان hiit تقریبا نصف زمان ct بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها قربانی شدند و عضله دوقولوی آنها برای تجزیه و تحلیل های آزمایشگاهی ذخیره شد. یافته ها: پژوهش حاضر تفاوت معناداری را در مقادیر sirt3 بین گروه های hiit و کنترل و ct و کنترل (کنترل< ct < hii) نشان داد p=0.001 با وجود این، تفاوت معناداری بین hiit و ct مشاهده نشد (p=0.641 ) همچنین، تفاوت معناداری بین گروه hiit و کنترل در میزان فعالیت sod (کنترل< ct< hiit ) مشاهده شد p=0.031 ولی تفاوت بین ct و گروه کنترل (p=0.244) و hiit و ct p=0.244 از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد ، تمرین تناوبی خیلی شدید (hiit) که در پژوهش های گوناگون از آن به عنوان یک روش تمرینی بی خطر یاد می شود ، در مقایسه با تمرین تداومی(ct) اثربخشی زیادتری بر مقادیر sirt3 و فعالیت آنزیم sod دارد و می تواند به عنوان روشی مقرون به صرفه از نظر زمان به کار گرفته شود.

the comparison of effects of a period of high intensity interval training and continuous training on sirt3 and antioxidant defense system of gastrocnemius muscle in aged female rats

this study aimed to compare the effects of 12 weeks of high intensity interval training and continuous training on sirt3 and superoxide dismutase (sod) activity in gastrocnemius muscle of aged female wistar rats. fifteen female wistar rats (age= 18-month, weight= 270-350 g) were selected and divided into 3 groups: high intensity interval training (hiit), continuous training (ct), and control. after determining rat’s vo2max, progressive hiit and ct protocols were designed with the intensity relating to 85-90% vo2max and 65-70 % vo2max, respectively, and training duration in hiit was approximately half of ct. forty-eight hours after the last training session, rats were sacrificed and their gastrocnemius muscle samples were saved for further analysis. the results showed a significant difference of sirt3 between hiit, ct, and control group (p=0.001)(control