رابطه شاخص توده بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانش‌آموز ورزشکار و غیرورزشکار شهر رشت

امروزه، یکی از مشکلات جدی در اقشار مختلف جامعه به‌ویژه در گروه سنی نوجوان، فرهنگ حفظ ترکیب و فرم بدن است. اگر واکنش فرد نسبت به ابعاد بدنش همراه با رضایتمندی نباشد، نارضایتی از شکل بدن ایجاد می‌شود. شاخص توده بدنی یکی از مناسب‌ترین معیارهای سلامتی است که برای تعیین وضعیت توده بدنی به‌کار می‌رود که به‌نظر می‌رسد با تصور شخص از ترکیب بدنی همسو نیست. هدف این مطالعه، بررسی رابطه شاخص توده بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانش‌آموز ورزشکار و غیرورزشکار بود. آزمودنی‌ها 185 نفر ورزشکار و 901 نفر غیرورزشکار 17-15 سال بودند. میانگین وزن به‌ترتیب در گروه ورزشکار 9.03 ± 57.32 و غیرورزشکار 9.37 ± 57.41 کیلوگرم و متوسط شاخص توده بدنی به‌ترتیب 3.32 ± 21.62 و 3.68 ± 21.8 کیلوگرم بر مترمربع بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از فرم رضایت‌نامه، پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناسی، سابقه ورزشی و مقیاس تصویری شکل بدن استفاده شد. نتایج نشان داد که در میزان نارضایتی از شکل بدن اختلاف معناداری دربین ورزشکاران و غیرورزشکاران وجود داشت که در سطح معناداری 0/033، غیرورزشکاران به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای از بدن‌های خود ناراضی‌تر بودند. همچنین، همبستگی بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در گروه غیرورزشکار برابر با 0/487 و بین ورزشکاران برابر با 0/395 بود. این پژوهش نشان می‌دهد که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران درمعرض خطر نارضایتی از شکل بدن هستند و عوامل موثر در بروز این نارضایتی در افراد ورزشکار و غیرورزشکار متفاوت است.