پیش‌بینی زمان رسیدن به واماندگی در سرعت‌های مختلف نوارگردان از روی برخی از متغیرهای فیزیولوژیک و جسمانی در مردان جوان

هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی زمان رسیدن به واماندگی در سرعت‌های مختلف از روی برخی متغیرهای فیزیولوژیک و جسمانی در مردان جوان بود.تعداد 75 نفر از دانشجویان پسر (سن: 1.22 ± 20.74 سال، وزن: 10.78 ± 67.25 کیلوگرم، قد 0.06 ± 174.3 سانتی‌متر و توان هوازی 3.29 ± 47.1 میلی‌لیتر بر وزن بدن در دقیقه) به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ارزیابی‌های تن‌سنجی و فیزیولوژیک شامل آستانه لاکتات، توان هوازی و بی‌هوازی، ضربان قلب استراحتی، سطح فعالیت بدنی، سرعت در حداکثر اکسیژن مصرفی، استقامت و قدرت پایین‌تنه و توان انفجاری پایین‌تنه انجام شد. برای ثبت ضربان قلب، اشباع اکسیژن و زمان دویدن، آزمودنی‌ها یک وهله فعالیت دویدن روی نوار گردان را با سرعت‌های 8، 10، 12 و 14 کیلومتر در ساعت و شیب صفر تا واماندگی انجام دادند. یافته‌ها نشان داد که سرعت حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب حین فعالیت، ضربان قلب استراحتی، سطح فعالیت بدنی و توان انفجاری پایین‌تنه، عوامل پیش‌بینی‌کننده زمان رسیدن به واماندگی در سرعت هشت کیلومتر در ساعت هستند (0.05>p)؛ سرعت حداکثر اکسیژن مصرفی، سابقه دویدن، ضربان قلب استراحتی، سرعت در آستانه لاکتات و وزن، پیش‌بینی‌کننده زمان رسیدن به واماندگی در سرعت 10 کیلومتر در ساعت هستند (0.05>p). سرعت در آستانه لاکتات، سابقه دویدن، وزن، ضربان قلب استراحتی و توان بیشینه، پیش‌بینی‌کننده زمان رسیدن به واماندگی در سرعت 12 کیلومتر در ساعت هستند (0.05>p) و سرعت حداکثر اکسیژن مصرفی، سطح فعالیت بدنی، وزن، توان بیشینه و سابقه دویدن، پیش‌بینی‌کننده زمان رسیدن به واماندگی آزمودنی‌ها در سرعت 14 کیلومتر در ساعت هستند (0.05>p). سرعت حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب استراحتی و سابقه دویدن، در اکثر سرعت‌ها مشترک بودند. براساس نتایج، برای پیش‌بینی زمان رسیدن به واماندگی می‌توان از سرعت حداکثر اکسیژن مصرفی، سابقه دویدن، ضربان قلب استراحتی و آستانه لاکتات استفاده کرد.