اعمال سرمای موضعی به‌عنوان یک تکنیک جدید کاهش جریان خون: بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با اعمال سرمای موضعی بر ضخامت، قدرت و فعال‌سازی عضلات اکستنسور ران

فواید بالقوه اعمال سرمای موضعی درطول تمرین شامل کاهش جریان خون، به‌تاخیرانداختن خستگی و اثرهای ضددرد هستند. هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته اعمال سرمای موضعی درطول تمرینات مقاومتی بر قدرت عضلانی، هایپرتروفی و فعال‌سازی عضلات اکستنسورزانو بود. در این مطالعه تجربی، دوازده مرد و زن فعال (با میانگین سنی 3.5 ± 24.1 سال، وزن 18.8 ± 69.3 کیلوگرم و قد 12.7 ± 175.2سانتی‌متر) به‌طور مساوی به دو گروه تمرین مقاومتی (rt) و تمرین مقاومتی سرمای موضعی (rtcold) تقسیم شدند. هر دو گروه، هشت هفته تمرین مقاومتی پیش‌رونده (دو حرکت پرس پا و جلو پا، چهار ست، 126 تکرار، 8570 درصد یک‌تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته) انجام دادند. از یک دستگاه کرایوکاف با دمای‌ مختلف (25 درجه برای rt و 10 درجه برای rtcold) برای اعمال سرما روی ران آزمودنی‌ها به‌مدت 25 دقیقه قبل و درطی تمرین استفاده شد. قدرت دینامیک (1rm)، سطح مقطع عضلات اکستنسورران (csa) و میزان فعال‌سازی این عضلات (rms نرمالیزه‌شده الکترومیوگرافی) در شروع پژوهش و پس‌ از هشت ‌هفته اندازه‌گیری شدند. تفاوت بین دو گروه با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری p 0.05 تجزیه‌وتحلیل شد. افزایش قدرت دینامیک (1rm) تفاوت معنا‌داری بین دو گروه rt و rtcold ندارد. درمورد فعال‌سازی عضلانی، هیچ تفاوت معنا‌داری بین میانگین rms عضلات اکستنسورران بین دو گروه وجود ندارد. اندازه‌گیری التراسوند نشان داد که میزان csa عضو سرمادیده گروه rtcold به‌طور معنا‌داری بیش از گروه rt است. این نتایج نشان می‌دهد که سردکردن موضعی عضلات باعث افزایش هایپرتروفی ناشی از تمرین مقاومتی می‌شود؛ درحالی‌که این تکنیک بر قدرت و فعال‌سازی عضلات بی‌تاثیر است.