تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی با شدت زیاد بر بیان ژن پروتئین غیرجفت‌کننده یک در بافت چربی سفید زیرپوستی موش‌های صحرایی نژاد ویستار

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر دو شیوه تمرین «تناوبی با شدت زیاد» (hiit) بر بیان ژن «پروتئین غیرجفت‌کننده یک» (ucp1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش‌های صحرایی بود. 24 موش صحرایی به سه گروه «کنترل» (هشت‌سر)، «تمرین تناوبی با حجم متوسط» (هشت‌سر) و «تمرین تناوبی با حجم زیاد» (هشت‌سر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌های تمرینی به‌مدت هشت هفته (پنج جلسه در هفته) در دو شیوه تمرین تناوبی شدید در دو حجم متفاوت (متوسط و زیاد) روی نوارگردان قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمودنی‌ها بی‌هوش شدند و بافت چربی زیرپوستی آن‌ها (منطقه ران) برداشته شد. برای اندازه‌گیری بیان ژنِ ucp1 از روش real time–pcr با نمایان‌سازی سایبرگرین استفاده شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری کمتر از 0.05 استفاده شد. میزان بیان ژن ucp1 در گروه «تناوبی شدید با حجم زیاد» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت ((p = 0.04.؛ اما مقدار بیان این ژن در گروه «تناوبی شدید با حجم متوسط» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت ((p = 0.52. نتایج بیانگر این است که برای دستیابی به گرمازایی غیرلرزشی در بافت چربی سفید، افزایش زیاد حجم تمرین در «تمرینات تناوبی با شدت زیاد» اهمیت زیادی دارد.