مقایسه تاثیر ایسکمی پیش آماده سازی قبل و هنگام تمرین تناوبی بر برخی فاکتورهای عملکردی و همودینامیکی دختران ورزشکار

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر ایسکمی پیش‌‌آماده‌سازی (ipc) قبل و هنگام تمرینبر برخی فاکتورهای عملکردی بود. تعداد 30 ورزشکار دختر داوطلبانه انتخاب شدند. ابتدا، آزمون فزاینده از آزمودنی‌ها گرفته شد و براساس برون‌ده توان حداکثریبه سه گروه نورموکسی (10=nor )، کاهش خون موضعی قبل تمرین (10=bhit )و کاهش خون موضعی هنگام تمرین(10=dhit ) تقسیم شدند. تمرین تناوبی و ipc برای هر دو گروه کاهش خون موضعی قبل تمرین و کاهش خون موضعی هنگام تمرین، به‌مدت هفت هفته انجام شد. جمع‌آوری نمونه خون، آزمون عملکردی و قدرت عضلات پا، در هفته‌های پایه و هشتم اندازه‌گیری شدند. برای مقایسه تفاوت آماری مقادیر پایه و هشتم از تی همبسته و برای تعیین تغییرات متغیرهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تمرین در متغیرهای pmax، vo2max، زمان رسیدن به واماندگی و قدرت عضلات پاها، در گروه‌های nor و bhit بهبود یافته است. مقایسه آزمون بنفرونی در متغیرهای vo2max ، pmax، قدرت عضلانی پا، لاکتات و کراتین کیناز در سه گروه در پس‌آزمون، بهبود معناداری در گروه bhit نسبت به دو گروه nor و dhit به‌غیراز کراتین کیناز دارد.به‌نظر می‌رسد که هفت هفته تمرینipc  قبل از ورزش، برای بهبود توانایی جسمانی و فیزیولوژیک مفید است؛ اما احتمالاً ipc هنگام ورزش موجب بهبود توانایی فیزیوژیک نمی‌شود.