تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به‌همراه مصرف مکمل کلرلا بر کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در قلب موش‌های صحرایی نر دیابتی

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به‌همراه مصرف مکمل کلرلا بر فعالیت کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در قلب موش‌های صحرایی نر دیابتی بود. تعداد50 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار 14-12 هفته‌ای، با میانگین وزن 10 ± 220 گرم در قفس‌های پلی‌کربنات با شرایط دمایی 22-20 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 10 ± 45 چرخه روشنایی/ تاریکی 12:12 ساعت، با دسترسی آزاد به آب و غذای ویژه موش‌های آزمایشگاهی نگهداری شده بودند. این موش‌ها‌ پس از یک هفته آشناسازی با محیط آزمایشگاه به‌طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند (چهار گروه دیابتی و یک گروه غیردیابتی): تمرین، مکمل، تمرین + مکمل، کنترل دیابتی و کنترل غیردیابتی. برنامه تمرینی در هشت هفته که با سرعت 2110 متر در دقیقه و مدت زمان 50-10 دقیقه بود، اجرا شد. القای دیابت با یک‌بار تزریق درون‌صفاقی محلول استروپتوزوسین  (stz)حل‌شده در بافر سیترات 0/1 مولار و به میزان 55 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس عاملی (2×2) استفاده شد. تمامی مداخلات (کلرلا، تمرین و تمرین مکمل) منجر به کاهش مقدار گلوکز خون در موش‌های دیابتی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بعد از دوره مداخله، مقدار فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در همه گروه‌های دیابتی به‌طور معنا‌داری کمتر از موش‌های سالم غیردیابتی بود و همچنین، هر سه نوع مداخله مانع کاهش فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز ناشی از دیابت شده بود. هرچند تفاوتی بین مقدار تاثیر تمرین با مکمل وجود نداشت، اثر تجمعی مصرف مکمل همراه با تمرین سبب می‌شود که اثرگذاری گروه توام در جلوگیری از کاهش مقدار فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز، بهتر از هر دو مداخله تمرین و مکمل به‌تنهایی باشد؛بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که هشت هفته مکمل‌سازی کلرلا، تمرین هوازی و مکمل‌سازی کلرلا همراه با تمرین هوازی، مانع کاهش فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز ناشی از دیابت در بافت قلبی موش‌های صحرایی نر است.