تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی زمان‌های بازیافت در زنان غیرفعال

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید همراه با انسداد بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی زمان‌های بازیافت در زنان غیرفعال بود. 14 زن دانشجوی غیرفعال دانشگاه خوارزمی با (میانگین قد 6.69±161.21 سانتی‌متر، وزن 6.81±58.92 کیلوگرم، سن 1.86±25.57 سال، شاخص توده بدنی2.53±22.48 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی4.87±39.87 میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه انسدادی (هفت نفر) و غیرانسدادی (هفت نفر) تقسیم‌بندی شدند. قبل، بلافاصله، سه ساعت و 48 ساعت پس از انجام آزمون از آزمودنی‌ها خون‌گیری شد تا میزان آنزیم ضداکسایشی و شاخص‌های آسیب سلولی ازطریق روش آزمایشگاهی الایزا مشخص شود. از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای بررسی طبیعی‌بودن توزیع داده‌ها استفاده شد. همچنین، از آزمون‌های تحلیل واریانس آنوا با اندازه‌گیری مکرر دوراهه با عامل بین‌گروهی در سطح معنادار(p<0/05) استفاده گردید و درصورت وجود اختلاف معنادار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پس از یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید، بین گرو‌ه‌های انسدادی و غیرانسدادی در میزان گلوتاتیون ردوکتاز تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، در میزان لاکتات دهیدروژناز گروه‌های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار نبود؛ اما در میزان کراتین کیناز گروه‌های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار بود و میزان آن در گروه انسدادی افزایش یافت. به‌طورکلی، به‌نظر می‌رسد که فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی توانسته است میزان آسیب سلولی را در گروه انسدادی به‌طور معناداری افزایش دهد.