اثر بازی‌درمانی بر حافظۀ کوتاه‌مدت کودکان کم‌توان‌ذهنی آموزش‌پذیر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسۀ اثر بازی‌های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظۀ کوتاه‌مدت کودکان کم‌توان‌‌ذهنی آموزش‌پذیر بود. بدین‌منظور، 36 دانش‌آموز کم‌توان‌‌ذهنی از میان دانش‌آموزان مدرسۀ استثنایی اندیشۀ استان قزوین (با دامنۀ سنی تقویمی هشت تا 15 سال؛ سن عقلی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا70) به روش نمونه‌گیری در‌دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی‌های انفرادی و بازی‌های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه‌تجربی بوده و به‌صورت پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون اجرا شده است. داده‌ها با استفاده از خرده‌آزمون ارقام و‌کسلر کودکان (حافظۀ کوتاه‌مدت) جمع‌آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس ‌با سطح معناداری (p<0/05) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بازی های گروهی و انفرادی اثر معناداری بر حافظۀ کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر دارد؛ بنابراین، در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان می توان از بازی های حرکتی در دو مدل گروهی و انفرادی جهت تقویت حافظۀ کوتاه مدت استفاده کرد.