یادگیری کنترل حرکتی پیش‌بینانه در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی یادگیری کنترل حرکتی پیش‌بینانه در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی درمقایسه با کودکان عادی بود. بدین‌منظور، از بین دانش‌آموزان پسر 12ـ7 سالۀ شهر تبریز، 12 کودک با اختلال هماهنگی رشدی با استفاده از آزمون‌های پرسش‌نامۀ اختلال هماهنگی رشدی والدین، سیاهۀ مشاهدۀ حرکتی معلمان و آزمون برونیکز اوزرتسکی و نیز 12 کودک عادی همتا از نظر هوشی و سن تقویمی به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد هدف متحرکی را در مسیر دایره‌ای بر روی مانیتور با استفاده از دسته‌های کنترلی بازی با استفاده از تکلیف پیگردی چرخان ردیابی کنند. کنترل پیش‌بینانه نیز با استفاده از متغیرهایی که نشان‌دهندۀ رفتار و موفقیت ردیابی دستی بود، اندازه‌گیری گشت. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان می‌دهد که بین کودکان با اختلال هماهنگی رشدی و عادی در شاخص‌های کنترل پیش‌بینانه شامل: زمان کلی باقی‌ماندن بر هدف (p=0.049)، زمان متوالی باقی‌ماندن بر هدف (p=0.016)، فاصله از هدف (p=0.002) و سرعت حرکت  (p=0.001) تفاوت معناداری وجود دارد. به‌طورکلی، به‌نظر می‌رسد کودکان با اختلال هماهنگی رشدی احتمالاً نسبت به گروه کنترل در تحکیم و یادگیری کنترل حرکتی پیش‌بینانه و ایجاد مدل درونی کنترل حرکات دارای نقص هستند و از راهبرد کنترلی بازخوردی و گام‌به‌گام استفاده می‌کنند. همچنین، ممکن است یک نقص زیربنایی در مدل‌سازی درونی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی وجود داشته باشد.