تاثیر تکلیف دوگانه، مجرد و ترکیبی بر راه‌رفتن زنان سالمند با تجربۀ افتادن و بدون تجربۀ افتادن

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تکلیف دوگانه، مجرد و ترکیبی بر راه‌رفتن زنان سالمند با تجربۀ افتادن و بدون تجربۀ افتادن می باشد. بدین منظور، 120 زن سالمند شهرستان بابل که در دامنۀ سنی 80ـ60 سال قرار داشتند به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به شکل تصادفی در گروه‎های کنترل و تمرینی دوگانه، مجرد و ترکیبی جای گرفتند. جهت سنجش کیفیت راه رفتن سالمندان از آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان‎دار استفاده شد. پس از مرحلۀ پیش آزمون، گروه‏های مختلف تمرینی بر اساس برنامۀ مشخص با توجه به گروه خود، به تمرین راه رفتن با شرایط تکلیف مجرد، دوگانه و ترکیبی پرداختند و پس از دوماه، مجدداً در آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان‎دار حضور یافتند. شایان ذکر است که آزمون در دو شرایط تکلیف مجرد و تکلیف دوگانه برای تمام گروه‏ها انجام پذیرفت. نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان می دهد که اثر مداخله و اثر تعاملی مداخله در گروه در دو شرایط آزمون با اجرای تکلیف مجرد و تکلیف دوگانه معنادار می باشد (0.05≥p)، اما تفاوت بین این دو شرایط در پس آزمون معنادار نیست. این احتمال وجود دارد که افزایش قابلیت شناختی و جسمانی زنان سالمند، زمینه‎ساز بهبود امتیازات کیفیت راه رفتن آن ها بوده است.

The Effect of Dual Task, Single Task, and Combined Task on Older Adults’ Gait, with or without the Experience of Falling

The main aim of this study was to determine the effect of dualtask, singletask, and combinedtask training on older adults’ gait, with or without the experience of falling. For this purpose, we recruited 120 volunteers in Babol in the 60–80 age range. The participants were randomly divided into different groups, including: two control groups, two experimental groups assigned with single task, two experimental groups assigned with dual task, and two groups assigned with combined task. To evaluate the quality of gait in older adults, we applied the ‘Timed up and go test (TUG).’ After preexamining the participants according to the task their groups were assigned, they participated in singletask, dualtask, and combinedtask exercises. After about two months, the subjects participated in TUG again. All groups were assessed in both singletask and dualtask conditions. The results of mixed ANOVA test showed that the effect of intervention, and the interactive effect of intervention and group under both test conditions were meaningful, but the posttest difference between these two conditions was not significant. Probably, the increase in cognitive and physical ability is the key reason for a better quality of gait.