اثر سطح مهارت و پیش‏بینی‌پذیری موقعیت بر زمان‏بندی تکواندوکاران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطح مهارت و موقعیت‌های قابل پیش‏بینی و غیر قابل پیش‏بینی بر زمان‏بندی تکواندوکاران می باشد. بدین منظور، 23 نفر از تکواندوکاران نخبۀ حاضر در اردوی تیم ملی و 23 نفر از تکواندوکاران غیر نخبه از سطح باشگاه‏های موجود در سطح شهر تهران به ترتیب به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی انتخاب گردیدند و در آزمایشگاه روان‏شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران آزمون شدند. به منظور سنجش دقت زمان‏بندی، از تکلیف رایانه‌ای زمان‏بندی در موقعیت‌های قابل پیش‏بینی و غیر قابل پیش‏بینی استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها نیز آزمون مانووا مورداستفاده قرار گرفت. یافته‌ها نشان می دهد که بین دقت زمان‏بندی تکواندوکاران نخبه و غیر نخبه، نه تنها در موقعیت‌های مذکور، بلکه در بازه های زمانی موقعیت قابل پیش‏بینی نیز تفاوت معناداری وجود دارد(سطح معناداری بازه‌های موقعیت قابل پیش‏بینی و غیر قابل پیش‏بینی به ترتیب عبارت هستند از: p=0.00001،  p=0.019،  p=0.005؛ لذا، می‌توان نتیجه گرفت چناچه تکواندوکاران از دقت پردازش زمانی دقیقی برخوردار باشند، در اجرای مهارت‌های حرکتی و پاسخ به محرک‌هایی که نیازمند پیش‏بینی زمانی هستند موفق‌تر عمل خواهند نمود؛ بنابر‌این، می‌توان زمان‏بندی را به عنوان یکی از توانایی‌های ادراکی ـ حرکتی دخیل در نخبگی و گزینش تکواندوکاران برتر لحاظ نمود.