تاثیر پیچیدگی تکلیف دوم با فاصلههای زمانی مختلف بر زمان عکس‌العمل تکلیف اول بر پایۀ الگوی دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تاثیرارائۀ انواع محرک دومساده، افتراقی و انتخابی در فاصله‌های زمانی مختلف بر زمان واکنش محرک اول در الگوی دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی می باشد. بدین منظور، 36 دانشجوی دختر با دامنۀ سنی 24ـ18 سال ( با میانگین سنی 3±21 سال) به صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌ شکل تصادفی به سه گروه 12نفرۀ ساده، افتراقی وانتخابی تقسیم گردیدند. شایان ذکر است که برای هر یک از گروه‌ها، پنج حالت اندازه‌گیری برحسب فاصلۀ ارائۀ بین دو محرک (50،100،200،400 و1000 هزارم ثانیه) وجود داشت. علاوه براین، داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس عاملی مرکب سه در پنج (فاصلۀ زمانی×گروه)و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری تحلیل شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان می دهد که در زمان واکنش محرک اول، اثر اصلی گروه (f2,33=15.40, p=0.001)، اثر اصلی فاصلۀ زمانی(f2,33=19.79, p=0.001) و اثر تعاملی فاصلۀ زمانی در گروه (f5,93=2.42, p=0.03)معنا‌دار می باشد. در زمان واکنش محرک دوم نیز اثر اصلی گروه (f2,33=12.04, p=0.001) معنا‌دار است، اما اثر اصلی فاصلۀ زمانی(f2,33=2.57, p=0.05) و اثر تعاملی فاصلۀ زمانی در گروه(f3,100=1.63, p=0.14)معنا‌دار نمی باشد. به طورکلی، یافته‌ها بیانگر این است که نوع محرک در تکلیف دوم و نیز فاصلۀ ارائۀ بین دو محرک، نه‌تنها بر میزان تاخیر زمان پاسخ محرک دوم تاثیر می گذارد، بلکه بر زمان پاسخ محرک اول نیز اثرگذار می باشد.