مقایسۀ اثربخشی انواع مداخلات شناختی ـ حرکتی بر تعادل پویای زنان سالمند

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسۀ اثربخشی انواع مداخلات شناختی ـ حرکتی بر تعادل پویای زنان سالمند بود. روش پژوهش حاضر، نیمه ‌تجربی بوده و باطرح پیش‌آزمون ـ ‌پس‌آزمون انجام شده است. بدین‌ منظور، 40 نفر از زنان سالمند (‌با دامنۀ سنی 60 تا 75 سال) در این پژوهش شرکت نمودند و به‌‌صورت تصادفی به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. شایان‌ذکر است که تمام گروه‌ها به‌ مدت 15 جلسه و به‌ شکل پنج روز در هفته بر‌اساس پروتکل‌ های تعیین‌ شده تمرین کردند. تعادل پویای آزمودنی‌ها، قبل و بعد از دورۀ تمرینی‌ با استفاده از مقیاس تعادل برگ ارزیابی گردید. داده‌های پژوهش نیز با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک ‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که تمرینات ذهنی، خودگویی و ترکیبی (ذهنی ـ خودگویی) بر تعادل تاثیرگذار می‌باشد (0.05>p)،اما بین عملکرد تعادلی گروه‌های تمرینی ذهنی، خودگویی و ترکیبی تفاوت معناداری وجود ندارد (p>0.05) .بر‌اساس یافته‌های پژوهش حاضر دریافت می‌شود که کاربرد تمرینات ذهنی، خودگویی و ترکیبی ممکن است از طریق افزایش عملکردهای عصبی ـ شناختی، در بهبود عملکرد تعادلی تاثیرگذار باشد؛زیرا، افت عملکردهای عصبی ـ شناختی مرتبط با سن در زمین‌خوردن افراد سالمند نقش دارد.