تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای کودکان هشت تا 10 سال کم‌توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین‌ ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر هشت تا 10 سال بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی کم‌توانان ذهنی آموزش‌پذیر هشت تا 10 سال مدرسۀ مهر شهرستان مبارکه تشکیل دادند. بر‌اساس پروندۀ آموزشی، نمونۀ آماری شامل 24 دانش‌آموز کم‌توان ذهنی‌ آموزش‌پذیر از این مدرسه بود که برحسب معاینات پزشکی از نظر جسمانی سالم بودند، محدودیتی در انجام حرکات نداشتند، به‌صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نموده و دارای میانگین و انحراف استاندارد سن (74/12±0/9)، قد (6/1‌±8/121) و وزن (9/25‌±‌6/23) بودند. در ابتدای پژوهش به‌منظور ارزیابی اولیه از وضعیت تعادل آزمودنی‌ها از آزمون شارپندرومبرگ برای تعادل ایستا با چشمان باز و بسته و آزمون برخاستن و رفتن برای تعادل پویا استفاده شد. سپس، آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی در دو گروه 12 نفرۀ تجربی و کنترل جایگزین شدند. گروه تجربی (شامل پنج دختر و هفت پسر) به‌مدت هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی را به‌صورت سه جلسه در هفته و هر جلسه به‌مدت 45 دقیقه اجرا کردند. تمرینات شامل: حرکات پل‌زدن، نیمه درازونشست، بالا‌آوردن دست‌ها و پاها در حالت دور‌ و درازونشست با چرخش بود.در این مدت گروه کنترل (شامل سه دختر و نه پسر) هیچ‌گونه فعالیت تمرینی در ارتباط با ثبات مرکزی را انجام ندادند. پس از هشت هفته هر دو گروه از طریق آزمون‌های تعادل اجرا‌شده در ابتدای دوره (پیش‌آزمون) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی استفاده شد و در بخش استنباطی، آزمون تحلیل کوواریانس در سطح (05/0) به‌کار رفت. نتایج نشان داد تعادل ایستا با چشمان باز (000.0=p) و بسته (000.0=p) و تعادل پویای (000.0=p) گروه تجربی با گروه کنترل پس از هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی تفاوت معناداری داشت؛ بنابراین، تمرینات ثبات مرکزی می‌تواند تعادل ایستا و پویای کودکان کم‌توان ذهنی هشت تا 10 سال را بهبود بخشد و معلمان و مربیان می‌توانند از این تمرینات در‌راستای ارتقای عملکردهای حرکتی و بهزیستی آن‌ها استفاده نمایند.