تاثیر افزایش فاصلۀ توجه بیرونی بر فعالیت الکتریکی عضلات در پرتاب دارت

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر افزایش فاصلۀ توجه بیرونی بر فعالیت الکتریکی عضلات در پرتاب دارت بود. آزمودنی‌ها شامل 20 نفر پسر دانشجوی تربیت‌بدنی با دامنۀ سنی 24-19 سال دانشگاه خوارزمی بودند. در این پژوهش از تکلیف پرتاب دارت استفاده شد و دستورالعمل‌های مربوط به توجه شامل توجه بیرونی نزدیک (پرواز دارت) و توجه بیرونی دور (نقطۀ مرکز دارت) به شرکت‌کنندگان آموزش داده شد. آزمودنی‌ها در هر شرایط توجه، 24 کوشش را کامل کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تی هم‌بسته انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد افزایش فاصلۀ توجه بیرونی بر دقت اجرا تاثیر مثبت دارد خطای شعاعی      p=0.003))، خطای متغیر دو‌بعدی (p=0.01)؛ اما در میزان فعالیت الکتریکی عضلات در دستورالعمل‌های مختلف توجه بیرونی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05.0<‌p). نتایج نشان داد دستورالعمل‌هایکانونتوجهبیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیکمنجر‌ به دقتبیشترمی‌گردد ودر‌‌نتیجه، موجب عملکرد بهتریدرمهارتپرتاب دارت می‌شود. همچنین در شرایط مختلف توجه بیرونی، سطح بالاتری از نوفۀ (فعالیت عضلات) سیستم حرکتی در حین اجرا به‌وجود نمی‌آید که بتواند عملکرد فرد را تحت‌تاثیر قرار دهد؛ بنابراین، دستورالعمل‌های توجه بیرونی مربوط به اثر حرکت هستند و تفاوتی در فعالیت عضلات ایجاد نمی‌کنند. با توجه به نتایج این پژوهش مربیان می‌توانند شاگردان خود را برای اجرای دقیق‌تر به سمت دستورالعمل توجه بیرونی دور سوق دهند.