تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم بود. جامعه آماری این پژوهش را 45 کودک اوتیسم 4 تا 12 سال تحت درمان در مرکز اوتیسم اصفهان تشکیل می‌دادند که 37 نفر از آن‌ها معیار ورود به مطالعه را داشتند. از این تعداد، با ‌استفاده از روش تصادفی 24 نفر انتخاب و به‌صورت همگن و مساوی بر‌اساس پیش‌آزمون مهارت حرکتی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت‌های حرکتی کودکان، از ابزار اندازه‌گیری مجموعه آزمون‌های ارزیابی حرکتی برای کودکان استفاده شد. در ‌ابتدا از هر دو گروه پیش‌آزمون به‌عمل آمد. سپس گروه تجربی تحت تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک قرار گرفتند. تمرینات به‌ مدت 24 هفته طی 2 روز در هفته در جلسات 45 دقیقه‌ای برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم اجرا شد. سپس از هر دو گروه، پس‌آزمون به‌عمل آمد. برای مقایسه گروه‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. تفاوت دو گروه در مهارت‌های توپی، مهارت‌های تعادلی و مجموع مهارت‌های حرکتی معنادار بود؛ اما در خرده‌مقیاس چالاکی دستی، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. با‌ توجه به نتایج می‌توان اظهار کرد تمرینات پایه ژیمناستیک می‌تواند باعث بهبود مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم -شود.