مدل ساختاری بی انگیزگی دانش آموزان در فعالیت های تربیت بدنی

هدف از این پژوهش، ارائه‌ی مدلی از بی‌انگیزگی دانش‌آموزان در فعالیت‌های تربیت‌بدنی بر اساس ساختار چهاربعدی بی‌انگیزگی بود. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده و به‌شکل میدانی انجام شده‌است. به ‌این منظور، 381 دانش‌آموز مقطع متوسطه‌ی شهرستان بوکان به روش تصادفی، خوشه‌ای، چند مرحله‌ای به‌عنوان نمونه‌های آماری انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌ی بی‌انگیزگی در تربیت‌بدنی (ai-pe) شن و همکاران با پایایی =0.81α را پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از مدل معادله‌ی ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که جذاب‌نبودن و ارزشمند‌نبودن فعالیت‌های تربیت‌بدنی با تلاش ناکافی دانش‌آموزان رابطه‌ی مثبت و معنا‌دار دارند (به‌ترتیب؛ r=0.560، p=0.002؛ r=0.662 ، p=0.001) و تلاش ناکافی با اعتقاد به کمبود توانایی رابطه‌ی مثبت و معنا‌دار دارد (r=0.668 ، p=0.000). ضرایب مسیر استانداردشده در مدل برازش‌شده نشان داد که جذاب‌نبودن و ارزشمند‌نبودن فعالیت‌های تربیت‌بدنی به‌ترتیب به میزان 27/0 و 61/0 بر تلاش ناکافی دانش‌آموزان اثرگذار هستند. هم‌چنین، تلاش ناکافی به‌میزان 89/0 بر اعتقاد به کمبود توانایی تاثیرگذار است. ممکن است دانش‌آموزان به دلایل مختلفی در فعالیت‌های تربیت‌بدنی بی-انگیزه ‌شوند. پس، باید ماهیت چندبعدی بی‌انگیزگی در تربیت‌بدنی شناسایی و در طول تدریس و یادگیری مورد توجه قرار گیرد.