پیش‌بینی خود‌کار‌آمدی تکلیف براساس اعتماد به تعادل و ویژگی‌های فردی سالمندان

هدف این پژوهش توصیفی، پیش‌بینی خود‌کار‌آمدی تکلیف، براساس اعتماد به تعادل و ویژگی‌های فردی سالمندان زن و مرد ساکن شهر اراک بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان زن و مرد شهر اراک در سال 92-1391 تشکیل دادند که 473 آزمودنی، با میانگین سنی 86/68 سال، از 5 منطقه شهری، به‌شیوه در دسترس انتخاب شدند وبه‌صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه مشخصات فردی، مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت‌ها، مقیاس خود‌کار‌آمدی تکلیف و نیز، یک سوال درباره فراوانی افتادن در یک‌سال گذشته انجام شد. پرسش‌نامه‌ها توسط هشت آزمون‌گر آموزش‌دیده تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون استفاده‌شد. بر اساس نتایج پژوهش، تعداد 93آزمودنی (%2/21)، دارای فعالیت بدنی منظم، 345 آزمودنی (%8/78) فاقد فعالیت بدنی منظم، 337 نفر (%72) شاغل و 132 نفر (%28) بیکار بودند. نتایج به‌دست آمده نشان داد سن، جنسیت، اعتماد به تعادل و فراوانی افتادن در یک‌سال گذشته، پیش‌بینی کننده‌های خود‌کار‌آمدی تکلیف در سالمندان بودند (05. p≤0). هم‌چنین، %82 از تغییرپذیری نمرات متغیر ملاک (خود‌کار‌آمدی تکلیف)، توسط متغیر پیش‌بینی اعتماد به تعادل، قابل تبیین بود. نیز، برخی ویژگی‌های فردی مثل وضعیت اقتصادی، وضعیت شغلی و فعالیت بدنی آزمودنی‌ها، جزو پیش‌بین‌های خود‌کار‌آمدی تکلیف نبودند؛ بنابراین، اعتماد به تعادل، سابقه افتادن، سن و جنسیت، با تاثیر بر خود-ادراکات سالمندان، نقش مهمی را در خود‌کار‌آمدی تکالیف روزانه و استقلال کارکردی دارند و در مطالعات مربوط به تعادل سالمندان باید مد نظر قرار گیرند.