تاثیر تمرینات پیلاتس بر بهره‌ی حافظه، عملکرد حرکتی بالا‌تنه و پایین‌تنه در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی 8 هفته تمرینات پیلاتس بر کارکردهای حرکتی و شناختی در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه‌ی نیمه‌تجربی با طرح پیش و پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در آن 24 بیمار مبتلا به سکته‌ی مغزی (10/11±58/59 سال) مراجعه‌کننده به بیمارستان الزهرای شهر اصفهان در 6 ماهه‌ی نخست سال 1389 به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمون (12نفر) و کنترل(12 نفر) قرار گرفتند. عملکرد شناختی بیماران با استفاده از آزمون حافظه‌ی بالینی وکسلر و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون عملکرد حرکتی ولف و آزمون 30 ثانیه نشستن و برخاستن قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. گروه آزمون در مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 روز و روزانه 60 دقیقه به تمرینات پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در دوره‌ی تمرینات به فعالیت‌‌های روزانه‌ی خود پرداختند. آزمون آماری تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه‌‌های تکراری تفاوت معنا‌داری را در عملکرد شناختی (p=0.01) و عملکرد حرکتی پایین‌تنه (p=0.01) در گروه آزمون پس از 8 هفته تمرین در مقایسه با سطح پایه و گروه شاهد نشان داد. اما با وجود مشاهده‌ی بهبود بیماران در عملکرد حرکتی بالاتنه، تفاوت معناداری در آزمون عملکرد حرکتی ولف مشاهده نشد. با توجه به یافته‌‌های این پژوهش، تمرینات منتخب پیلاتس در بهبود بهره‌ی حافظه و عملکرد حرکتی پایین‌تنه‌ی بیماران سکته‌ی مغزی موثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود از این روش تمرینی در توانبخشی بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی به‌عنوان یک روش کمکی استفاده شود.