تاثیر کانون توجه و دست‌کاری حس پیکری بر شاخص‌های کنترل قامت سالمندان

هدف از انجام پژوهش حاضر? تعیین تاثیر کانون توجه و دست‌کاری حس پیکری بر کنترل قامت سالمندان بود. به این منظور? 34 مرد سالمند سالم با میانگین سنی 7/70 سال انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه کانون توجه بیرونی و درونی قرار گرفتند. تکلیف شامل حفظ تعادل بر روی دستگاه بایودکس در سه حالت ایستادن معمولی، ایستادن روی فوم و ایستادن روی بالشتک بود. از آزمودنی‌های گروه توجه بیرونی خواسته‌شد توجه خود را به یک تصویر که در فاصله‌ی 6 متری از آنها قرار داشت معطوف کنند. برای کانونی کردن توجه درونی? از گروه دیگر خواسته‌شد که توجه خود را بر عضلات مچ پای خود متمرکز کنند . برای سنجش تعادل آزمودنی‌ها از دستگاه تعادل‌سنج بایودکس استفاده شد. سه شاخص کنترل قامت کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی برای تمامی آزمودنی‌ها ثبت شد. یافته‌ها نشان داد که کانون توجه درونی در هر 3 حالت ایستادن، تاثیر معناداری بر شاخص‌های کنترل قامت نداشت (05/0p > ) اما اتخاذ کانون توجه بیرونی در دو حالت ایستادن روی فوم و بالشتک بر بهبود شاخص‌های کنترل قامت سالمندان موثر بود (01/0p < ). همچنین تاثیر کانون توجه بیرونی در شرایط چالش‌بر‌انگیز‌تر? موثرتر بود (p < 0/01). به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کانون توجه بیرونی می‌تواند نوسانات قامت را کم کرده و تعادل را بهبود بخشد. این یافته‌ها فرضیه‌ی عمل محدود‌شده را مورد تایید قرار می‌دهد. بر طبق این فرضیه? کانون توجه بیرونی منجر به حرکات خودکارتر شده و به فرایندهای نا‌هشیارانه‌ی سریع و رفلکسی اجازه می‌دهد تا حرکات را کنترل کرده تا در نتیجه‌ی اجرا و یادگیری? بهبود یابد.