اثر افزایش منظم تداخل زمینه‌ای در یادگیری پاس بسکتبال

تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام شد که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینه‌ای، برای یادگیری پاس بسکتبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخش‌تر است. 30 نفر دانشجوی کارشناسی پسر و مبتدی، گزینش و به صورت تصادفی در سه گروه متفاوت دسته بندی شدند. تفاوت گروه‌ها در آرایش تمرین سه نوع پاس بسکتبال بود. گروه مسدود، از هر پاس، 10 تکرار را به صورت پیاپی تمرین می‌کرد. گروه تصادفی در هر جلسه، 30 تکرار را با انتخاب تصادفی از بین سه نوع پاس اجرا می‌کرد. گروه افزایشی در جلسه اول، از هر سه نوع پاس، 9 تکرار را با آرایش مسدود تمرین می‌کرد و اجرای پاس آخر به-صورت تصادفی، از سه نوع پاس انتخاب می‌شد. آرایش تمرینی این گروه، به این شکل تغییر می‌کرد که با افزایش جلسات اکتساب (9 جلسه)، یک پاس از پاس‌های مسدود کم و به تصادفی (10% در هر جلسه) اضافه می‌شد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی، باعث اجرای بهتر در آزمون‌های یاداری و انتقال تاخیری شده است (p < 0.01). در مجموع، پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند مهارت حرکتی، آرایش جلسات از تداخل کم شروع و به سمت تداخل زیاد برنامه‌ریزی شود.