یادگیری تک‌کوششی در تکالیف حرکتی: تاثیر پیچیدگی و سازمان مهارت در یادگیری زمان‌بندی نسبی و مطلق

تداعی بین الگویی از محرک‌ها و پاسخ صحیح، در نتیجه تنها یک بار همایندی این دو و به حداکثر رسیدن نیرومندی این ارتباط، با عنوان «یادگیری بینشی» یا «تک‌کوششی» شناخته می‌شود. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر پیچیدگی و سازمان بر مشاهده پدیده یادگیری تک‌کوششی در چهار تکلیف حرکتی با زمان‌بندی متوالی متفاوت بود. پیچیدگی، با افزودن یک بخش به تکلیف ساده و سازمان، با افزایش ارتباط زمانی بین قطعات تغییر کرد. شرکت‌کنندگان داوطلب (75n=) موظف بودند الگوهای ارایه شده را با حفظ زمان‌بندی مطلق و نسبی تولید کنند. در مرحله اکتساب، چهار دسته کوشش دوازده‌تایی همراه با بازخورد تمرین شد. آزمون یادداری شامل یک دسته کوشش دوازده‌تایی بدون بازخورد بود که 10 دقیقه بعد گرفته شد. تحلیل نتایج آزمون یادداری نشان داد پیچیدگی و سازمان تکلیف بر تعداد کوشش‌ها و میزان خطایی که در مورد زمان‌بندی مطلق یادگیری تک‌کوششی در آن مشاهده شده اثر معنی‌داری نگذاشت، در حالی که تنها وقتی سازمان تکلیف کم بود، پیچیده‌تر شدن تکلیف باعث شد میزان خطای زمان‌بندی نسبی افزایش یابد. نتایج، جدایی سازوکارهای کنترلی درگیر در زمان‌بندی نسبی و مطلق را تایید کرد.