نقش قرارداد روانی ورزشکاران در رابطه بین عدالت ادراک شده با پاسخ‌های مخرب آن‌ها

این پژوهش با هدف بررسی نقش قرارداد روانی ورزشکاران در رابطه بین عدالت ادراک شده با پاسخ‌های مخرب آن‌ها اجرا شد. جامعه آماری پژوهش را حدود 450 نفر از ورزشکاران حرفه‌ای لیگ برتر کشور در رشته‌های فوتبال، والیبال و بسکتبال تشکیل می-دادند که از میان آن ها، 198 نفر به شیوه سهل‌الوصول برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسش نامه‌های قرارداد روانی روسو (2001) با 28 سوال، پرسش-نامه‌های عدالت ادراک شده (توزیعی، رویه‌ای و تعاملی) از ون‌یپرن و همکاران (2000) با 15 سوال و پرسش‌نامه پاسخ‌های مخرب ورزشکاران از هاگدورن و همکاران (1999) با 9 سوال بودند. داده‌های حاصل از پرسشنامه‌های پژوهش، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون میانجی تحلیل شدند. نتایج نشان داد تعهد کوتاه‌مدت، عملکرد حمایت‌گرانه از ابعاد قرارداد روانی و میانجی رابطه عدالت توزیعی با تلاش برای خروج یا تغییر باشگاه از ابعاد رفتار مخرب ورزشکاران است، امّا محدود کردن عملکرد، عملکرد حمایت‌گرانه، بازارپذیری بیرونی و ثبات چهار بُعد قرارداد روانی، میانجی رابطه عدالت توزیعی با غفلت و اعتراض پرخاشگرانه بُعد دوم رفتارهای مخرب ورزشکاران بودند. برای رابطه عدالت رویه‌ای با غفلت و اعتراض پرخاشگرانه نیز عملکرد حمایت‌گرانه، بازارپذیری بیرونی و ثبات از ابعاد قرارداد درونی نقش متغیر میانجی داشتند، امّا برای رابطه عدالت تعاملی با تلاش برای خروج یا تغییر باشگاه فقط عملکرد حمایت‌گرانه و برای رابطه عدالت تعاملی با غفلت و اعتراض پرخاشگرانه، عملکرد حمایت‌گرانه، بازارپذیری بیرونی و ثبات نقش میانجی داشتند. شواهد حاصل از پژوهش گویای آن است که ابعادی از قرارداد روانی نقش عدالت را بر پاسخ‌های مخرب ورزشکاران واسطه‌گری (میانجی‌گری) می‌کنند.