اثرات تداخل زمینه‌ای بر روش و نتیجه اجرای شوت بسکتبال

در اغلب پژوهش‌های تداخل زمینه‌ای، اثرات تغییرپذیری بر معیارهای نتیجه اجرا بررسی شده است و به تاثیر آن بر بهبود ویژگی‌های الگوی حرکت کمتر توجه شده است. هدف از انجام این پژوهش،‌ بررسی اثر سه سطح از تداخل بر روش (الگوهای هماهنگی درون و بین عضوی) و نتیجه اجرای شوت درجا و شوت جفت در بسکتبال است. شرکت‌کنندگان 30 دانشجوی پسر بودند که 16 جلسه 80 کوششی را با تداخل کم (مسدود)، زیاد (تصادفی) یا متوسط (تناوبی) تمرین کردند. آزمون‌های یادداری مسدود، تصادفی و تناوبی با 10 کوشش از هر شوت اجرا شد. بررسی نتیجه و روش اجرا نشان داد که با وجود پیشرفت معنی دار هر سه گروه، دست کم در نیمه اول جلسات اکتساب، برتری با گروه تداخل ناچیز بوده است (p < 0.01). در یادداری تصادفی، تفاوت‌های معنی دار (p < 0.01) مشاهده شده در روش اجرا مشابه تحقیقات کلاسیک اثر تداخل زمینه‌ای بود. در یادداری مسدود، تفاوت‌ها نشانگر ایجاد نوعی وابستگی زمینه‌ای بود به طوری که الگوهای هماهنگی گروهی که به صورت مسدود تمرین کرده بودند، بهتر از دو گروه دیگر بود. در مجموع، یافته‌ها نشان داد تداخل زمینه‌ای می‌تواند برای توسعه روش اجرا و ارتقای نتایج اجرای مهارت‌های حرکتی مفید باشد.