تاثیر هدف‌گزینی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی- حرکتی در نوجوانان کم‌توان ذهنی

تاثیر مثبت هدف‌گزینی بر بهبود عملکرد و یادگیری تکالیف ورزشی در افراد سالم محرز است، اما این موضوع تاکنون دحر افراد دارای عقب‌ماندگی ذهنی بررسی نشده است. بنابراین هدف اصلی تحقیق حاضر مطالعه اثر شرایط تمرینیِ همراه با هدف‌گزینی در مقابل شرایط تمرینیِ بدون هدف‌گزینی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی-حرکتی (دارت) در نوجوانان کم‌توان ذهنی است. شرکت‌کنندگان 22 دانش‌آموز دختر نوجوان12 تا 15 سال کم‌توان ذهنی بودند که به‌طور تصادفی در دو گروه هدف‌گزینی و عدم هدف‌گزینی (تعداد هر گروه 11 نفر) قرار داده شدند. برای گروه هدف‌گزینی، اهداف عملکردی در جلسات تمرین برگزیده می‌شد. هر دو گروه در مورد اجرایشان بازخوردی یکسان دریافت کردند. در شرایط تمرینیِ تعیین شده، هر دو گروه تکلیف هدف را برای 10 جلسه تمرین کردند. پیش‌آزمون وآزمون‌های یادداری فوری و تاخیری برای هر دو گروه انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که شرایط عدم هدف‌گزینی نسبت به شرایط هدف‌گزینی در اکتساب و یادگیری تکلیف ملاک، سودمندتر بوده است. به نظر می‌رسد استفاده از هدف‌گزینی برای نوجوانان کم‌توان ذهنی برای یادگیری تکالیف ورزشی، فرآیند یادگیری تکلیف حرکتی را پیچیده می‌کند.