بهینه‌سازی شرایط تمرین از راه الگودهی دامنه‌ای

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر الگودهی به‌روش دامنه‌ای بر یادگیری یک تکلیف زمان‌بندی متوالی بود. در این آزمایش 28 آزمودنی راست‌دست داوطلب (14 پسر، 14 دختر، 19 تا 20 سال)، از لحاظ نوع الگودهی به دو گروه دامنه‌ای و جفت‌شده تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی‌ها حرکت در مسیر از قبل مشخص‌شده با فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 یک دستگاه زمان‌بندی متوالی و حفظ زمان‌بندی مطلق معین بود. افراد گروه دامنه‌ای، هرگاه از دامنه معین خطای زمان‌بندی مطلق خارج می‌شدند، الگو دریافت می‌کردند، درحالی‌که گروه دیگر با گروه دامنه‌ای جفت شده بود. آزمایش در 4 روز جداگانه انجام گرفت و شامل مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بود. برای سنجش دقت عملکرد از خطای زمان‌بندی مطلق استفاده شد. براساس نتایج تحلیل عاملی واریانس مرحله اکتساب، هرچند کاهش معنی‌داری در خطای زمان‌بندی مطلق دو گروه الگودهی دامنه‌ای و جفت‌شده رخ داد، بین تغییرات ایجادشده در دو گروه طی این دوره تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتایج آزمون یادداری و انتقال نشان داد که خطای گروه الگودهی دامنه‌ای، کمتر از گروه جفت‌شده بود. مطابق پیش‌بینی نظریه نقطه چالش، نتایج نشان داد که الگودهی دامنه‌ای، تکنیکی مناسب برای تطبیق شرایط یادگیری با نیازهای یادگیرنده است. همچنین بر اساس نتایج این تحقیق، روش دامنه‌ای که پیش از این مزایای آن در حوزه برنامه‌های ارایه kr اثبات شده، به‌خوبی به حیطه یادگیری مشاهده‌ای تعمیم‌پذیر است.