بررسی وضعیت موجود و تدوین شاخص‌های استعدادیابی در رشته بدمینتون

هدف این پژوهش بررسی وضعیت موجود استعدادیابی و تدوین شاخص‌های مرتبط با رشته بدمینتون در ایران است. این پژوهش در دو مرحله جداگانه ولی مکمل‌ هم در یک راستا، انجام گرفت. در بخش اول از 154 نفر، شامل 33 مسیول، 30 مربی و 91 ورزشکار در رشته بدمینتون براساس سه پرسشنامه ویژه، نظرسنجی شد تا وضعیت موجود استعدادیابی و شیوه‌های مطلوب و مهم‌ترین ویژگی‌های زیست‌سنجی، قابلیت‌های حرکتی، ظرفیت‌های روان‌شناختی و شاخص‌های مهارتی (عوامل چهارگانه) شناسایی شود. در بخش دوم، این عوامل با اجرای آزمون‌های مختلف در سه گروه ورزشکاران نخبه (13 نفر)، غیرنخبه (8 نفر) و نیمه‌ماهر (17 نفر) در یک فعالیت میدانی بررسی شد. نتایج در بخش اول نشان داد که از نظر مسیولان، مربیان و ورزشکاران، در شرایط موجود، الگویی برای استعدادیابی در کشور وجود ندارد (05/0p > )، مناسب‌ترین سن برای شروع این رشته 12-10 سالگی و بهترین تیپ بدنی اکتومزومورف (بلند و عضلانی) است و آموزش و پرورش باید نقش اصلی را در فرایند استعدادیابی به‌عهده داشته باشد (05/0p < ). در بخش دوم نتایج مشترک بین نظرسنجی و فعالیت میدانی نشان داد محیط ساق پا و عامل استقامت قلبی – تنفسی و نیز تمرکز، مهم‌ترین پیشگوهای معنی‌دار در تشخیص ورزشکاران به‌شمار می‌روند (05/0p < ). در شاخص‌های مهارتی، همگرایی چندانی بین نتایج به‌دست نیامد (05/0p > ).