تاثیر دو روش برنامۀ تمرینی حرکتی و بازی‌های کامپیوتری بر مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دو روش برنامۀ تمرینی حرکتی و بازی‌های کامپیوتری بر مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون بود. برای این منظور، تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان مدارس استثنایی مازندران با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از همگن‌سازی نمرات در مرحلۀ پیش‌آزمون، آزمودنی‌ها در سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی (برنامۀ تمرینی حرکتی و بازی‌های کامپیوتری) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. افراد گروه‌های تجربی به‌ مدت 8 هفته ، هفته‌ای سه جلسه‌ی 45 دقیقه‌ای به انجام بازی‌های منتخب پرداختند. گروه کنترل هیچ برنامه خاصی دریافت نکرد و زندگی روزمره خود را انجام دادند. در پایان مداخلات تمرینی، پس‌‌آزمون گرفته شد. آزمون برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی عملکرد حرکتی استفاده شد. از آزمون تی وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 0.05≥p برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه های بازی کامپیوتری و کنترل و همچنین گروه برنامه تمرینی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (به ترتیب0.013=p و0.001=p). اما بین گروه های بازی های کامپیوتری و برنامه تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0.479=p). بنابراین، به نظر می‌رسد که علیرغم برخی نظرات که بازی‌های کامپیوتری را در بهبود رشد حرکتی بی تاثیر می دانند، استفادۀ درست از آن در بهبود رشد حرکتی کودکان مبتلا به سندرم داون موثر است و همچنین برنامۀ تمرینی حرکتی می‌تواند در بهبود عملکرد حرکتی آنها مفید واقع شود.

The Effect of two methods of motor practice and computer games on motor skills in children with Down syndrome disorder

The purpose of this study was to investigate the effect of two methods of motor practice and computer games on motor skills in children with Down syndrome disorder. For this purpose, 30 students who were studying in exceptional schools in Mazandaran were selected with available sampling method. After homogenizing the scores in the pretest, participants were divided into three groups of 10 people including two experimental groups (motor practice and computer game groups) and one control group. Experimental groups participated in selective games for 8 weeks, three 45-minute sessions a week. The control group did not received any treatment and lived their daily life. At the end of the training interventions, a post-test was conducted. Bruininks Oseretsky test was selected to evaluate motor activity. Dependent t-test, Covariance analysis and Bonferroni post hoc test were used for data analysis at P0.5 level. The results showed that there is a significant difference between computer games and control groups as well as the training program and control group (P =0.013 and P= 0.001, respectively). However, there was no significant difference between the groups of computer games and the training program (P = 0.479). Therefore, it seems that despite some ideas that make computer games ineffective in improving motor development, its proper use is to improve the motor development of children with Down syndrome; also training program can also perform important role in improving their motor skills.