تاثیر دوروش تدریس کودک محور و معلم محور بررشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی

توجه به رویکرد آموزش مهارت حرکتی نشان می‌دهد که نوع و ماهیت نحوه تدریس یکی از مهم ترین متغیرهای موثر در آموزش مهارت های حرکتی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو روش تدریس کودک محور و معلم محور بر رشد حرکتی درشت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی بود. 53 نفر از دانش آموزان دختر مبتدی با میانگین سنی 0/16±9/11 برای اجرای پژوهش داوطلب شدند که پس از اجرای پیش آزمون به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی (تمرین عمدی، بازی عمدی و رقابت سازمان یافته) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه ها به مدت 12 هفته و دو جلسه در هفته مطابق با روش آموزشی تمرین کردند. در پایان هفته ششم، میان آزمون و در پایان هفته 12، پس آزمون انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون تبحر حرکتی برونیکس اوزرتسکی (1978) و برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری 0.05≥p استفاده شد. نتایج نشان داد که روش تدریس در بهبود مهارت بنیادی درشت دانش آموزان تاثیرگذار و اثربخشی آن در گروه رقابت سازمان یافته بیشتر ازبقیه گروه ها بوده است. همچنین بین خرده مقیاس های دویدن، تعادل، هماهنگی دوسویه و هماهنگی اندام فوقانی درمرحله میان و پس آزمون تفاوت معنی داری وجود نداشته و میزان قدرت در مرحله پس آزمون در گروه رقابت سازمان یافته بالاتر از بقیه گروه ها بیشتر بود. درنتیجه مشخص می شود که روش تدریس نقش موثری در رشد مهارت حرکتی درشت دانش آموزان دارد

The effect of two methods of child-centered and teacher-centered on the development of gross motor skill of third grade elementary students

Attention to motor skill training approach shows that the type and nature of teaching is one of the most important effective variables in motor skills training. The purpose of this study was the effect of two methods of child centered and teacher centered on the development of gross motor skill of third grade elementary students. 53 students of beginner girls volunteered to conduct research with an average age 11.9±.16 that after peforming pre test, were randomly divided into three experimental groups (deliberate play, deliberate practice, organized competition) and one control group. The groups practiced in accordance with the educational method for 12 weeks and two sessions per week. Was performed mid test at the end of the sixth week and post test at the end of the twelfth week. To collect information, the Bruininks Oseretsky test of motor proficiency (1978) and to analyse the data, at the significant level of P≤0.05, analysis of variance with repeated measures were employed. The results showed that the teaching method has been effective in improving the gross motor skill of the students and its effectiveness in the organized competition group more than the rest of the groups. There was also no significant difference between subscales of the running, balance, bilateral coordination and upper limb coordination in mid and post test and was higher level of strength in the organized competition group from the rest of the groups in post test.